ยายชราเดินเข็นรถรุนขายถั่ว หูตามัวฝ้าฟางบนถนน แดดร้อนเปรี้ยงผิวกรังยายก็ทน เพียงดิ้นรนเก็บเศษเงินที่ได้มา เพื่อเจือจุนชีวิตแสนอาภัพ แหละแหลกยับด้วยกรรมที่โถมถา เพราะเหตุใดยายแก่หลั่งน้ำตา คงเพราะว่าหมดตัวเพราะการพนัน เมื่อวัยรุ่นยายติดเหล้างอมแงม หน้ายตาแจ่มได้เงินมาเหมือนฝัน เหตุแห่งโลภมอมเมาอย่างเมามัน จึงคิดสั้นคิดผิดเดินอีกทาง ................................. ไม่ไหวแล้วค่ะ เดี๋ยวนี้โง่เยอะเลย ไม่สามารถสร้างสรรค์ผลงานเลยค่ะ เหนื่อยๆค่ะ
11 มิถุนายน 2547 04:16 น. - comment id 283836
แวะมาทักครับ.. แค่นี้ก็เก่งมากแล้วครับ... แวะให้กำลังใจด้วย..
11 มิถุนายน 2547 07:41 น. - comment id 283868
เค้าเลือกทางเดินเค้าเอง ไปcomment เค้านะคะ คุณก็มีชื่ออยู่ในตัวอยู่แล้ว independent แล้วก็ไม่อยากให้ใครcommentเลย ไปว่าใครๆระวังเข้าตัวนะคะ
11 มิถุนายน 2547 09:00 น. - comment id 283889
น้องดินสอ .. อื้อ .. นั่นก็คืออีกหนึ่งชีวิต ที่ต้องต่อสู้กันไป จนกระทั่งหมดลมหายใจนั่นแหล่ะค่ะ กระทั่งเราเอง ก็ยังไม่รู้เลยว่าภายภาคหน้าจะเป็นเช่นไร ทำทุกวันนี้ให้ดีนะจ๊ะ เพื่อว่าอนาคตจะได้สดใส เช้านี้ บรรยากาศอาจจะอึมครึมไปสักหน่อย แต่ก็เป็นเพียงฟ้าฝนเท่านั้น ... พี่อัลฯ ชอบฝนตกนะ หากมีโอกาส จะชวนไประเริงฝนกัน .. ไปมั๊ย ..
11 มิถุนายน 2547 14:44 น. - comment id 284004
รางวัลชีวิตก็คือการมีชีวืตอยู่รอด ไม่ว่าจะกำหนดบทบาทอย่างไรเยี่ยงไร ถูกหรือผิด..สุดท้ายเรื่องก็ต้องจบลงทั้งสิ้น ไม่มีใครสามารถเลี่ยงได้พ้นสองคำคือกรรมเวร