ในยามรัตติกาลอันเงียบสงัด ความเงียบตะโกนก้องในใจข้า พร่ำบ่นคำนึงถึงใครสักคน สักคนที่ข้าไม่เคยรู้จัก แต่ดูเหมือนเคยแนบชิดใกล้กัน ข้าแหงนมองท้องฟ้าในราตรีนั้น ข้าเห็นใครบางคนในเงาจันทร์ ดวงตาของใครคนนั้นเพ่งมายังข้า ข้าเห็นข้าในแววตาของผู้แปลกหน้า นัยน์ตาของเธอเล่าเรื่องราวมากมาย ข้าเห็นถุงเท้า ขอบฟ้า ทะเลทราย กะละมัง แก้วน้ำ พู่กัน ดาบปลายปืน เหรียญกล้าหาญเก่าเก่า เก้าอี้ชำรุด ทางม้าลาย ไฟแดง มะม่วง แว่นตา กล้องส่องทางไกล ธนูและลูกดอก มังคุด สัปปะรด แต่งโมและดาบซามูไร ดาวแดง อนุเสาวรีย์ กะโหลกศีรษะคน โคมไฟ ร้องเท้าบู้ท บ้องกัญชาและรถถัง ควันไฟ ไอเย็นและหมอกจางจาง ซากอารมณ์ ไฟแค้นและริษยา ไม้จิ้มฟัน เกือกม้าและเรือรบ เข็มเย็บผ้า ลูกประคำและมีดสปาตาร์ ช่อดอกไม้ แจกัน แมลงวัน ผีเสื้อ และหยดน้ำในดวงตา
10 มิถุนายน 2547 10:07 น. - comment id 283686
จันทร์เสี้ยวยังมีวันเต็ม เหมือนทะเลเค็มยังมีวันจาง
10 มิถุนายน 2547 10:20 น. - comment id 283693
เสี้ยวหนึ่งของดวงจันทร์ งดงาม ปนความเศร้า
10 มิถุนายน 2547 11:07 น. - comment id 283707
จันทร์ คือ เหตุแห่งกวี ขอชมครับ กับ ผลงาน
10 มิถุนายน 2547 16:10 น. - comment id 283763
ชื่นชมค่ะ ^______________^
11 มิถุนายน 2547 05:25 น. - comment id 283857
ชอบจริงค่ะ