เ สี้ ย ว ข อ ง ด ว ง จั น ท ร์

ปุถุซน

ในยามรัตติกาลอันเงียบสงัด 
ความเงียบตะโกนก้องในใจข้า 
พร่ำบ่นคำนึงถึงใครสักคน 
สักคนที่ข้าไม่เคยรู้จัก 
แต่ดูเหมือนเคยแนบชิดใกล้กัน 
ข้าแหงนมองท้องฟ้าในราตรีนั้น 
ข้าเห็นใครบางคนในเงาจันทร์ 
ดวงตาของใครคนนั้นเพ่งมายังข้า 
ข้าเห็นข้าในแววตาของผู้แปลกหน้า 
นัยน์ตาของเธอเล่าเรื่องราวมากมาย 
ข้าเห็นถุงเท้า ขอบฟ้า ทะเลทราย 
กะละมัง แก้วน้ำ พู่กัน ดาบปลายปืน 
เหรียญกล้าหาญเก่าเก่า เก้าอี้ชำรุด 
ทางม้าลาย ไฟแดง มะม่วง แว่นตา 
กล้องส่องทางไกล ธนูและลูกดอก 
มังคุด สัปปะรด แต่งโมและดาบซามูไร 
ดาวแดง อนุเสาวรีย์ กะโหลกศีรษะคน 
โคมไฟ ร้องเท้าบู้ท บ้องกัญชาและรถถัง 
ควันไฟ ไอเย็นและหมอกจางจาง 
ซากอารมณ์ ไฟแค้นและริษยา 
ไม้จิ้มฟัน เกือกม้าและเรือรบ 
เข็มเย็บผ้า ลูกประคำและมีดสปาตาร์ 
ช่อดอกไม้ แจกัน แมลงวัน ผีเสื้อ 
และหยดน้ำในดวงตา				
comments powered by Disqus
  • ยอดมนุษย์

    10 มิถุนายน 2547 10:07 น. - comment id 283686

    จันทร์เสี้ยวยังมีวันเต็ม เหมือนทะเลเค็มยังมีวันจาง
    
    
  • ดินสอ

    10 มิถุนายน 2547 10:20 น. - comment id 283693

    เสี้ยวหนึ่งของดวงจันทร์
    งดงาม ปนความเศร้า
    
    
  • เอกมาศ

    10 มิถุนายน 2547 11:07 น. - comment id 283707

    จันทร์ คือ เหตุแห่งกวี   ขอชมครับ กับ ผลงาน
  • vaproud

    10 มิถุนายน 2547 16:10 น. - comment id 283763

    ชื่นชมค่ะ  ^______________^
  • ทิกิ _tiki ไม่ลงทะเบียน

    11 มิถุนายน 2547 05:25 น. - comment id 283857

    ชอบจริงค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน