เห่...คราครวญ

เอกมาศ

                            ......... เห่.....คราครวญ..........
	      กราบนั้นชายพื้นโลก          วาสนาโบกพัดโพยพา
กึ่งชีพที่อัปรา                           กับกัลยาที่ร้างรัย
กราบเจ้าครองพิภพ                 ให้ตายตกเป็นวิสัย
ห่อนพี่นี้เศร้าใจ                      ซ่อนรักหักไว้ในฤดี
        ตราตรูคู่จันทรา                แต่พี่ยาอาจรัศมี
ทิพาวงศ์คงบ่มี                         เท่าพี่นี้ที่ลำเข็ญ
แฉล้มนวลนางพักตร์               ปฏิพัทธ์แรกพบเห็น
คิดเจ้าอยู่เช้าเย็น                    เห่ เห็น เห็น จ่นสนธยา
        ร้ายนักเรื่องรักใคร่          หมองฤทัยหม่อนโมหา
คิดเจ้าเหงาทุกครา                   บ่ หน่ายนาสักราตรี
โอ้เจ็บใจเจ็บเนื้อ                     เท่าน้องเนืองเคือง อก พี่
คิดเจ้าเร้าฤดี	                         คิดน้องนี้ พี่ วอดวาย
         ปักษีมีหลายชาติ              กรนวยนาด มาดเรืองร่าย
คิดเจ้าเรียม บ่ เนืองหน่าย       คิดหมายอาจเอื้อมนุช
เจ็บข้าเจ็บชีวา                         เจ็บเท่าฟ้า สำแดงแสนสุด
มาดน้องปองนางนุช                 พี่แสนสุดพุด ระกำ 
 
              สงวนสิทธิ์