แต่ก่อนนี้ ไม่รู้จัก คำว่าจาก ไม่รู้จัก คำว่าพราก เป็นอย่างไหน แต่ตอนนี้ รู้ซึ้ง ถึงหัวใจ การจากไป เลยต้องมี คำอำลา เราจะพบ กันใหม่ ในวันหนึ่ง กว่าจะถึง วันนั้น อีกนานไหม คนละที่ ห่างกัน ไกลแสนไกล แต่จะฝาก ใจไว้ ณ ที่เธอ
8 มิถุนายน 2547 18:06 น. - comment id 281985
เป็นไงมั่งบทกลอน ไม่ได้แต่งมานาน ช่วยให้ความเห็นหน่อย
8 มิถุนายน 2547 19:42 น. - comment id 282028
เมื่อเรียนรู้กับคำรักจึงรู้จาก เป็นของฝากแถมท้ายเมื่อผิดหวัง เป็นของแถมเมื่อรักร้าวสิ้นพลัง คอยตามหลังเป็นเพื่อนเมื่อรักพัง ไม่เคยเจ็บกับคำจากที่เธอให้ ทั้งที่ใจมันแตกหมดความหวัง ทั้งที่รู้ว่ารักนี้จะพ่ายพัง แต่ฉันยังรักเธอไม่รู้ลืม *_* แวะมาทักทายครับ
8 มิถุนายน 2547 23:41 น. - comment id 282140
มาเยี่ยมครับ...ดีเหมือนกันนะรู้จักคำว่า จาก คำว่าพราก แล้วไม่เศร้าอืมดีจริง แก้วประเสริฐ.
9 มิถุนายน 2547 11:20 น. - comment id 282280
ขอบคุณ กวีบ้านไร่ กลอนเพราะดี ขอบคุณที่มาเยี่ยม แก้วประเสริฐ ตอนนี้กำลังแต่งคำอำลาสองอยู่แต่จบไม่ลง ก็ใกล้แล้วแหละ
22 มิถุนายน 2547 17:13 น. - comment id 282893
อย่ากลัวเลยคนดี..การจาก เป็นเพียงการเริ่มต้น... เริ่มที่จะสอนให้เราได้รับรู้ ว่าความรู้สึก.ความคิดถึง..ความห่วงหา มันมีค่าและน่าจดจำแค่ไหน.. อย่ากลัวที่จะต้องจากอีกเลยนะ....