หาก หากผืนผ้าใบเป็นดั่งเม็ดทราย แต่ละเม็ดคงมากมาย พอที่จะใช้เศษไม้เก่าๆ สักอันวาดภาพอะไรก็ได้ สักภาพหนึ่ง ฉันเลือกที่จะวาด...ภาพทั้งหมดของชีวิต หากแผ่นกระดาษเป็นดั่งผืนฟ้า ความกว้างยาวคงมากมาย พอที่จะหยิบดินสอสักแท่งมาขีดเขียนบทกวี สักบทหนึ่ง ฉันเลือกที่จะเขียน... บทกวีที่ไม่มีใครรู้จัก หากสองมืออันหยาบกร้านเป็นดั่งสายลม ที่พัดผ่านไปทุกหนทุกแห่ง แม้อาจสัมผัสว่าไม่นุ่มนวล แต่ขอเพียงพออุ่นที่จะเอื้อมคว้าธรรมชาติมาโอบกอดไว้ในอ้อมแขน ฉันจะเดินทาง... พัดผ่านทุกช่วงฤดูกาลอย่างไม่มีวันสิ้นสุด หากความสุขเป็นดั่งสายฝน พร่างพรมร่วงหล่นเป็นเส้นสาย คงเปียกปอนชุ่มฉ่ำสร้างรอยยิ้มแทน หยดน้ำตาของใคร ฉันขอร่วงหล่นจากฟากฟ้า... ลึกลงสู่จิตใจของผู้คนเหล่านั้น และหากความรัก เป็นดั่งเกลียวคลื่นแห่งท้องทะเล ก่อเกิดบทเพลงที่เฝ้าคอยกล่อมเห่เมื่อ หลับใหลหรือฟื้นตื่น ฉันเพียงอยากให้เธอได้รู้จักและสัมผัส... เปิดดวงตาให้พบเห็นและใช้ใจรับฟัง ฉันจะบรรเลงบทเพลงแห่งท้องทะเลนั้น เท่าวันหนึ่งหัวใจของเธอจะปิดรับบทเพลงจากฉัน หรือตราบเท่าที่วันหนึ่งดวงตาของเธอจักปรากฏว่า เกลียวคลื่นแห่งท้องทะเลได้สูญหายไป...
8 มิถุนายน 2547 15:44 น. - comment id 281934
หากวันใดสับสนสิ้นคนช่วย เธออยู่ด้วยคงหายเหงาและเศร้าหมอง หากวันใดเหนื่อยล้าน้ำตานอง ใจใฝ่ปองเธอใกล้ใส่ใจกัน หากวันใดท้อแท้แพ้ทุกอย่าง ขอเธอข้างอย่าไกลไปจากฉัน หากคลื่นแรงกลัวใจรับไม่ทัน ขอเธอนั้นเป็นเพื่อนไม่เลือนไป หากมีพี่อยู่ข้าง...ฟ่างก็ไม่เหงา
8 มิถุนายน 2547 22:02 น. - comment id 282106
เขียนไปแล้ว ผนึกใจให้เข้มแข็งไว้ด้วยแล้วกัน ไหวหวั่นมากไปจะไหลไปไม่กลับคืน ทิกิ_tiki
9 มิถุนายน 2547 00:47 น. - comment id 282154
ช่างเปรียบดีจัง......กลอนเปล่าที่คมความ
9 มิถุนายน 2547 15:54 น. - comment id 282377
+ น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม ไพเราะมากเลยค่ะน้องฟ่าง ขอชื่นชมจากใจ หากมีพี่อยู่ข้าง...ฟ่างก็ไม่เหงา... จริงเปล่าเอ่ย...ขอบคุณค่ะ + ค่ะพี่ทิกิ... ^_______________^ อิอิ...หวั่นไหวมากเกินไปจะไหลไป ไม่กลับคืน + suprapai ขอบคุณมากเลยค่ะ เปรียบเท่าที่ความรู้สึก...บอกเล่าค่ะ