เพียงข้าม ชั่วคืน เหนื่อยอ่อน น้ำตาเคยเปียกปอน..แห้งหาย ลึกร้าว เคยเจ็บ เจียนตาย เดียวดาย ไร้ใคร ให้พลัง หากเพียง มองกลับ นับแต่นี้ อุปสรรค ดังนที แห่งความหวัง จงว่ายข้าม ท่ามกลาง ความลำพัง ด้วยกำลัง จากหัวใจ ในตนเอง...
8 มิถุนายน 2547 11:44 น. - comment id 281846
จงว่ายข้าม ตามใจ ที่ใฝ่ฝัน แม้ทางตัน ดั้นด้น ไม่ถอยหนี จงฝ่าฟัน กำแพง เท่าแรงมี แม้ชีวี ละลายลับ ดับลงไป *** แว๊บแรก ที่เห็นชื่อนี้ รินรดา ก้ออดที่จะคอมเม้นท์กลอนไม่ได้ ..รินรดา รินรดา.. ชอบชื่อนี้มากๆเลยนะ ... หวังว่าจะเขียนต่อไปเรื่อยๆนะ รินรดา ..^_^..
8 มิถุนายน 2547 11:44 น. - comment id 281847
สุดยอครับ เข้ามาอ่านแล้ว แต่งได้อารมย์มากเลยครับ
8 มิถุนายน 2547 12:21 น. - comment id 281855
.. แต่งได้ดีมากครับ ....
8 มิถุนายน 2547 13:28 น. - comment id 281888
ว่ายไปเถิดว่ายไปให้จงผ่าน รัตติกาลผ่านมาละลาสิ้น ห้วงรักนั้นมากสุดล้าอาจินต์ แม้นสิ้นรักขอจงว่ายต่อไป. แก้วประเสริฐ.
8 มิถุนายน 2547 18:13 น. - comment id 281987
อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า เราต้องผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยตัวเอง
9 มิถุนายน 2547 03:15 น. - comment id 282173
เห็นภาพทุกถ้อยงามมีความหมาย ทิกิ_tiki