จงว่ายข้าม..ความเจ็บร้าว

รินรดา

เพียงข้าม ชั่วคืน เหนื่อยอ่อน 
น้ำตาเคยเปียกปอน..แห้งหาย 
ลึกร้าว เคยเจ็บ เจียนตาย 
เดียวดาย ไร้ใคร ให้พลัง 
หากเพียง มองกลับ นับแต่นี้ 
อุปสรรค ดังนที แห่งความหวัง 
จงว่ายข้าม ท่ามกลาง ความลำพัง 
ด้วยกำลัง จากหัวใจ ในตนเอง...				
comments powered by Disqus
  • รดา

    8 มิถุนายน 2547 11:44 น. - comment id 281846

    จงว่ายข้าม ตามใจ ที่ใฝ่ฝัน
    แม้ทางตัน ดั้นด้น ไม่ถอยหนี
    จงฝ่าฟัน กำแพง เท่าแรงมี
    แม้ชีวี ละลายลับ ดับลงไป
    
    *** แว๊บแรก ที่เห็นชื่อนี้ รินรดา ก้ออดที่จะคอมเม้นท์กลอนไม่ได้ ..รินรดา รินรดา.. ชอบชื่อนี้มากๆเลยนะ ... หวังว่าจะเขียนต่อไปเรื่อยๆนะ รินรดา ..^_^..
  • กวีบ้านไร่

    8 มิถุนายน 2547 11:44 น. - comment id 281847

    สุดยอครับ เข้ามาอ่านแล้ว แต่งได้อารมย์มากเลยครับ
  • พายุ สุริยะ

    8 มิถุนายน 2547 12:21 น. - comment id 281855

    .. แต่งได้ดีมากครับ ....
  • แก้วประเสริฐ

    8 มิถุนายน 2547 13:28 น. - comment id 281888

    ว่ายไปเถิดว่ายไปให้จงผ่าน
    รัตติกาลผ่านมาละลาสิ้น
    ห้วงรักนั้นมากสุดล้าอาจินต์
    แม้นสิ้นรักขอจงว่ายต่อไป.
    
                   แก้วประเสริฐ.
  • rin

    8 มิถุนายน 2547 18:13 น. - comment id 281987

    อ่านแล้วรู้สึกเลยว่า เราต้องผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยตัวเอง
  • tiki

    9 มิถุนายน 2547 03:15 น. - comment id 282173

    เห็นภาพทุกถ้อยงามมีความหมาย
    
    
    ทิกิ_tiki

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน