ในวัยเยาว์จำได้ไปบ้านนอก ยินแม่บอกเยี่ยมยายคลายถวิล จัดกระเป๋าสัมภาระกะของกิน น้ำท่ารินใส่ขวดมีลวดลาย นอนไม่หลับกลางคืนมันตื่นเต้น เดินทางเป็นครั้งแรกแปลกที่หมาย แม่ห่มผ้าให้หน่อยค่อยสบาย จึงผ่อนคลายกังวลจนหลับไป ตื่น ตื่น ตื่น เช้าแน่แค่ตีห้า ไม่รอช้าปลุกอาบน้ำฟอกซ้ำได้ แล้วแต่งตัวปะแป้งแจ้งผ้าใบ ใส่หมวกให้ดูเท่เก๋ไม่เบา แล้วพาขึ้นรถเมล์วิ่งเป๋ปัด แทบจะพลัดตกม้าคว้าเอาเสา ถึงซะทีหัวลำโพงนั่งโยงเรา แม่ไปเข้าคิวซื้อถือตั๋วมา เห็นผู้คนมากมายทั้งชายหญิง อยากรู้จริงเขาจะไปไหนกันหนา จะเหมือนเราหรือเปล่าไปเฝ้าตา หรือแวะมาดูรถไฟใช่ไหมเอย บ้างหิ้วลังแม่โขงนุ่งโจงรั้ง หกล้มพลั้งวิ่งยืนสะอื้นเฉย บ้างร้องขายเปาหมึกพิมพ์เรายิ้มเลย เพราะไม่เคยฟังย่อหัวร่อดัง แม่พาเดินชานชาลามารอรถ แล้วก็ปลดข้าวของกองข้างหลัง ขบวนรถที่หมายคล้ายว่ายัง ไม่ถึงดังกำหนดที่กฎเกณฑ์ ระหว่างรอนั่งมองทั้งสองด้าน ไม่เหมือนบ้านเราเลยที่เคยเห็น ดูหลังคาโปร่งโล่งส่วนโค้งเป็น โครงเหล็กเน้นสังกะสีทาสีเงิน ปู๊น ปู๊น ปู๊น แล่นมาเข้าท่าแล้ว วิ่งเป็นแนวตรงมาเหมือนว่าเหิน จอดสนิทเทียบตรงคนลงเดิน เพียงมองเพลินแม่เร่งคนเก่งเร็ว.. (ยังมีต่อ..)
กุ้งหนามแดง 1 มิ.ย. 2547 22:43 น. - ID 54605 
672
6
0
1 มิถุนายน 2547 22:46 น. - comment id 278538
..ตอนเด็กๆ จำได้ไปเที่ยวบ้านยาย ..สนุกดี..โกลาหลตั้งแต่ออกเดินทาง.. ..
2 มิถุนายน 2547 00:23 น. - comment id 278622
อ่านแล้วคิดถึงตัวเองตอนไปเที่ยวต่างจังหวัดจังเลยค่ะ ใหม่ ๆ ตื่นเต้นนอนไม่หลับเลย โดยเฉพาะตอนไปทัศนศึกษาที่เกาะสมุย จำได้แม่นว่าเกือบตกรถ เนื่องจากนอนเกือบตีหนึ่ง เพราะนอนไม่หลับ คณะนัดตี 4 ไปถึงตี 4 ครึ่ง ดีว่าเขายังรอ มิฉะนั้นอดไปสถานเดียวค่ะ อิอิ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ เที่ยวให้สนุกนะค่ะ จะรอติดตามผลงานต่อไปค่ะ
2 มิถุนายน 2547 01:49 น. - comment id 278652
เป็นเรื่องที่เรียบเรียงได้ดีมาก
2 มิถุนายน 2547 08:37 น. - comment id 278691
ชอบค่ะ....รออ่านภาค 2 นะคะ มีชีวิตตอนเด็ก ๆ เหมือนกันเลย เพราะว่าตอนเด็ก ๆ ก็นั่งรถไปไปบ้านปู่กะย่า ประจำ.........
2 มิถุนายน 2547 10:36 น. - comment id 278749
ตอบกลับค่ะ คุณผู้หญิงไร้เงา: เป็นความทรงจำที่น่าเก็บไว้น่ะค่ะ เลยเรียบเรียงซะ..ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ..จะทยอยลงต่อไปน่ะค่ะ... .................................................................. คุณกั้งหนามเหลือง: ทะเลเดียวกันรึเปล่าค่ะ *-*... พยายามอยู่ค่ะ ต้องปรับปรุงอีกมาก..ขอบคุณที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจค่ะ.. ยินดีที่ได้รู้จักคุณด้วยค่ะ... ....................................................................... คุณmagic: เรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่างจังเลย... ชอบเขียนกลอนเหมือนกันด้วย..อิอิ.. ขอบคุณที่ชอบค่ะ ...ตอนต่อไปจะนำมาทะยอยลงน่ะค่ะ.. ...................................................................... ขออนุญาตไปเต้นที่อื่นต่อ...เดี๋ยวมาตอบรอบสองน่ะค่ะ...ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาส่งไปบ้านยายค่ะ.. ..
2 มิถุนายน 2547 14:50 น. - comment id 278881
หน้าส่วนตัว
อ่านกลอนเธอไปแล้วหวนครุ่นคิด
นึกถึงอดีตที่ผ่านในกาลก่อน
ไปทำงานนั้นอาศัยรถไฟจร
สุดใจถอนรถไฟคอยหลีกทาง.
แก้วประเสริฐ.
เลยต้องไปทำงานสาย ที่สะดวกคือไปทำงานรถไฟนี่แหละ แต่พอรถไฟขอขบวนฯอะไรไม่รู้ต้องสาย หรือรถไฟด่วนผิดเวลาก็สาย เฮ้อแสนเบื่อหน่ายจริงๆนะ รอกันทีนานแสนนาน.
2 มิถุนายน 2547 19:25 น. - comment id 279024
..น่านน่ะสิ.. ..รถไฟถ้าเสียเวลาก็นานมากเลย..แต่มีข้อดีตรงที่ไม่ติดเนี่ยแหละ.. ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
