ปิดประตูโลกภายนอก เดินหนีเข้าไปในกรอบแห่งความฝัน เมื่อทางไหนมีแต่ภาพบาดหมางกัน คนกับคนเข่นฆ่าฟันอย่างเลือดเย็น เพียงคำพูดไม่เข้าหูก็บ่นว่า บานปลายกลายเป็นด่าเข้าขู่เข็ญ น้ำลายแตกฟองต่างฝ่ายไม่ใจเย็น หัวดำหัวขาวไม่มีเว้นยอมใคร เริ่มจากสิ่งเล็ก เล็ก นิดน้อย ทยอยเริ่มต้นสู่สิ่งใหญ่ เพียงพื้นฐานจากความไม่เข้าใจ เอาอามรณ์แลกไปด้วยกำลัง ชั่ววูบ อาจแลกมาด้วยชีวิต เพียงสักนิดคิดหน้าคิดหลัง รอบด้านใครเดือดร้อนอีกใครพัง ยับยั้ง อย่าเอาอารมณ์เหนือเหตุผล หากมองโลกใบใหญ่ในทุกวันนี้ ทิศทางใดล้วนมีความขื่นขม บาดแผลร้ายจากของมีคม จากน้ำมือบางคนไม่เห็นใจ เกิดมามีเลือดเนื้อและสมอง เดินตามครรลองที่ควรสะอาดใส เกิดมาเป็นคนใต้ร่มผองไทย แม้ต่างศาสนา ก็ใช่ พี่น้อง กอดกันไว้รักกันให้คงมั่น ชีวิตหนึ่ง ณ ปัจจุบันไม่มีสอง อย่าให้เลือดไหลหลั่งน้ำตานอง อย่าให้แผ่นดินร่ำร้องอาลัย ปิดประตูโลกภายนอก เดินหนีเข้าไปในกรอบโลกใบใหม่ โลกที่ฉันวาดจากดวงใจ บริสุทธิ์แม้เพียงในความฝัน โลกที่ฉันวาดจากดวงใจ ขอบริสุทธิ์ในความเป็นจริง...
1 มิถุนายน 2547 17:49 น. - comment id 278315
ดีใจที่คืนกลับ
1 มิถุนายน 2547 18:00 น. - comment id 278324
มอบความรักแก่กันฉันท์พี่น้อง มาปองดองเพื่อสุขสันต์ในวันใหม่ ทำให้สุขเข้ามาชิดติดดวงใจ และมาไล่ความเศร้าไปให้โลกลืม *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ ความหมายดีมากเลยค่ะ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
1 มิถุนายน 2547 19:20 น. - comment id 278348
หายไปนานจิงๆค่ะ คิดถึง อยากอ่านกลอนที่เคยแต่งไว้มากเลย วันนี้แต่งกลอนได้ค่ะ แต่พรุ่งนี้คงจะเพราะกว่าเดิมใช่อ่าป่าวค่ะ
1 มิถุนายน 2547 19:22 น. - comment id 278350
ลืม.บอกไปว่ากลอนเพระมากๆค่ะ ชอบมากเลย * * แวะมาทักทายคะ * *
1 มิถุนายน 2547 20:25 น. - comment id 278400
แปลกจังคะ.. วาพราว... ก็.. วันนี้ ..เรนเขียน..บทกวี.. ให้ รอยยิ้ม ..ที่บริสุทธิ์ ..ของเรน.. ตอบแทน .. ความรู้สึก..ดีๆ .. ที่เรน..ได้รับ..จากทุกคนที่นี่... วาพราว .. คนที่เป็น..เพื่อนเรน.. คนที่มี.. รอยยิ้ม.. ให้เรน.. โปรดรับ ..ดอกไม้..ที่บริสุทธิ์ ..ของเรน.. ด้วย..นะคะ.. เรน.. คิดถึง.. วาพราว...
5 มิถุนายน 2547 16:29 น. - comment id 280474
ขอบคุณทุกคนค่ะ อบอุ่นเสมอ