หอมหอมในไอลม อาจเป็นกลิ่นจากเรือนผมที่ลมผ่าน อยากขอบคุณที่ทิ้งหอมไว้เป็นทาน พอเก็บไปฝันหวานได้น้อยหนึ่ง แผ่วแผ่วเพียงผ่านตา หวานเจ้าเอยหวานกว่าหยาดน้ำผึ้ง เจ้ากระต่ายตัวน้อยสอยไม่ถึง ไม่อาจเอื้อมคว้าดึงจึงอาลัย ในรอยยิ้มมีไออุ่น เก็บไปหนุนนอนฝันเพราะหวั่นไหว หากแววตามีเยื่อใย ใจเจ้าเอยคงลอยไปข้ามขอบฟ้า หอมหอมในไอลม รักผสมกับคิดถึงจึงปวดปร่า เก็บเอาไว้แค่หวานใจกับหวานตา ไม่อาจก้ำหรือเกินกว่า ความคำนึง
1 มิถุนายน 2547 14:43 น. - comment id 278188
ชอบจัง แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ไพเราะและนุ่มนวลให้ชวนหลงไหลจริง ๆ ค่ะ
1 มิถุนายน 2547 16:28 น. - comment id 278245
จูบลม ชมแต่เงา ช่างเปลี่ยวเหงาห้วงคำนึง ปรายตาแม้น้อยหนึ่ง คงได้ถึงสุขาวดี........... ภาษาของจิตแพทย์เรียกว่า แอบจิต อิอิ เอ๊ะ จะใช่รึเปล่านะนี่ยังไง ๆ ก็ไม่ว่ากันนะ อิอิ
1 มิถุนายน 2547 16:29 น. - comment id 278246
ถึงจะดูเชยยังไง แต่ก็น่ารักนะ ชอบค่ะ ผ่านมาอ่าน
1 มิถุนายน 2547 16:31 น. - comment id 278247
เพราะคำนึง จึงมาอ่าน... อ่านแล้วแผ่วๆหอมๆ ดีจัง
1 มิถุนายน 2547 19:45 น. - comment id 278369
ด้วยกลิ่นหอมเจือจางนางทิ้งไว้ ฝากอุ่นไอกลิ่นเจ้าเร้าใจเหลือ รสกำซาบสาบสาวด้วยกลิ่นเนื้อ ส่วนที่เหลือหลงใหลไว้รอยจาง. แก้วประเสริฐ.
1 มิถุนายน 2547 21:56 น. - comment id 278488
น่ารักจังค่ะ
2 มิถุนายน 2547 12:08 น. - comment id 278781
ขอบคุณครับ.. อย่างน้อยก็พอเห็นว่ามีหลายคนชอบอะไรเชยๆเหมือนกัน.. เอ๊ะ :)