พระคุณพ่อกับแม่

ปลง

วันเกิดเราก็คล้ายวันตายแม่
อุ้มท้องแก่กว่าจะคลอดรอดหลุดพ้น
จากเด็กน้อยจนเติบใหญ่ได้เป็นคน
เติบโตจนถึงวันนี้มีเพราะใคร
แม่เจ็บจวนขาดใจในวันนั้น
กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็หลงเหลิงระเริงใจ
ลืมผู้ให้ชีวิต อนิจจา
ทำไมเราเข้าใจว่าเป็นวันเกิด
เปลี่ยนเป็นวันผู้ให้กำเหนิดจะดีกว่า
สิ่งอวยพร ที่ สลอน หน้ากันมา
ควรจะมอบให้มารดาผู้มีคุณ
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดเรา
ดีที่สุดควรคุกเข่ากราบเท้าแม่
รำลึกถึงผู้มีคุณอบอุ่นแด
อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตน
ขออนุญาติ ลอกมาเพื่อเป็น วิทยาทานแก่คนทั่วไป
พ่อ แม่ คือ พระในบ้าน ค่ะ				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    31 พฤษภาคม 2547 23:36 น. - comment id 277843

    กลอนเขาแต่งได้ดีมากเลยค่ะ แต่กลอนบทนี้ผู้หญิงไร้เงาอ่านแล้วค่ะ  จำได้ว่าเป็นของเพื่อนสมาชิกในบ้านกลอนไทย แต่จำไม่ได้ว่าใครแต่งค่ะ อิอิ
  • แก้วประเสริฐ

    1 มิถุนายน 2547 19:33 น. - comment id 278359

    อันพระคุณพ่อแม่สุดเหลือล้น
    ท่านต้องทนต่อสู้เลี้ยงเราหนอ
    ยากลำบากหากได้คิดว่าพอ
    เรานั้นหนอคงมิเกิดเป็นคน.
    
                     แก้วประเสริฐ.
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน