วันเกิดเราก็คล้ายวันตายแม่ อุ้มท้องแก่กว่าจะคลอดรอดหลุดพ้น จากเด็กน้อยจนเติบใหญ่ได้เป็นคน เติบโตจนถึงวันนี้มีเพราะใคร แม่เจ็บจวนขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส ได้ชีวิตแล้วก็หลงเหลิงระเริงใจ ลืมผู้ให้ชีวิต อนิจจา ทำไมเราเข้าใจว่าเป็นวันเกิด เปลี่ยนเป็นวันผู้ให้กำเหนิดจะดีกว่า สิ่งอวยพร ที่ สลอน หน้ากันมา ควรจะมอบให้มารดาผู้มีคุณ เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดเรา ดีที่สุดควรคุกเข่ากราบเท้าแม่ รำลึกถึงผู้มีคุณอบอุ่นแด อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตน ขออนุญาติ ลอกมาเพื่อเป็น วิทยาทานแก่คนทั่วไป พ่อ แม่ คือ พระในบ้าน ค่ะ
ปลง 31 พ.ค. 2547 21:29 น. - ID 54529 
1517
2
0
31 พฤษภาคม 2547 23:36 น. - comment id 277843
กลอนเขาแต่งได้ดีมากเลยค่ะ แต่กลอนบทนี้ผู้หญิงไร้เงาอ่านแล้วค่ะ จำได้ว่าเป็นของเพื่อนสมาชิกในบ้านกลอนไทย แต่จำไม่ได้ว่าใครแต่งค่ะ อิอิ
1 มิถุนายน 2547 19:33 น. - comment id 278359
หน้าส่วนตัว
อันพระคุณพ่อแม่สุดเหลือล้น
ท่านต้องทนต่อสู้เลี้ยงเราหนอ
ยากลำบากหากได้คิดว่าพอ
เรานั้นหนอคงมิเกิดเป็นคน.
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
