จากความรู้สึกของคุณ.แทนคุณแทนไทในเรื่อง.. ..อดีตแม้มิอาจจะย้อนคืน. และ..ขายวิญญานของคุณ..ketana.. ..(โดยเฉพาะเรื่องนี้อ่านแล้วขนลุก) ..2เรื่องนี้.. มีอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ใต้อักษร..ที่ละไมจริงๆต้องขออภัยไว้ก่อน.. ..หนุ่มน้อยทั้งสอง.. ที่หยิบอารมณ์มาใช้โดยมิได้บอกกล่าว. ร่วมกับเพลง..เจ็บจะตาย..ของ คุณอิทธิ พลางกูล ..ถ้าพอมีกำลังทรัพย์ . กรุณาอุดหนุน เพลงชุดนี้ด้วย เพื่อเป็นกำลังใจให้คุณอิทธิ. และสุดท้ายเป็นความรู้สึกจาก..ivyในเพลง บอกไม่รักง่ายกว่ามั้ย. จึงรวบรวมความรู้สึก เขียนมาเป็นเช่นนี้ ห้วงหัวใจซับซ้อนที่ซ่อนซ้ำ ช่างลึกล้ำเกินจิตจะคิดถึง มิอาจหยั่งร่วมร้อยรอยรำพึง เพียงหน้าหนึ่งจากในหัวใจคน มันลางเลือนเลื่อนลับคล้ายกับฝัน ถ้อยรำพันพร่ำพนอที่ฉ้อฉล ภาพสลัวมืดมัวไร้ตัวตน ฤายินยลเพียงสดับแล้วกลับกลาย ห้วงสมุทรลึกล้ำดั่งคำไข ก็ยังไม่เลิศเลอเท่าเธอหมาย ที่ซ้อนซุกซ่อนไว้ภายในกาย ล้วนลวดลายเล่ห์ล้วงหลอกลวงคน หยุดทำร้ายจิตใจต่อไปเถอะ น้ำตาเปรอะเลอะหน้าเหมือนผ่าฝน จะจารจำเงาสุขที่ทุกข์ทน ฝังไว้บนหินแข็งที่แกร่งนาน ภาพแห่งฝันไปลับไม่กลับคืน ก็ยังฝืนจดจำถ้อยคำหวาน ติดตบแต่งแต้มต่อทรมาน รอประหารจากกาลที่ผ่านวัน ประกาศขายวิญญานซมซานเศร้า เปรียบแมงเม่าบินไปกองไฟฝัน มอดไหม้หมดมลายต้องตายพลัน ไม่ว่ากันใจง่ายมักไม่รักดี เจ็บจะตายมิขอให้ใครสงสาร เจ็บอีกนานมิเวียนไปเปลี่ยนสี เจ็บจนจำจารจรดหมดวจี เจ็บครั้งนี้ฝังจิตนิจนิรันดร์ ซาบซึ้งซึ่งสิ่งซ้อนที่ซ่อนซุก เมื่อสนุกเล่นไปตามใจฝัน บทที่เด่นเล่นพ้องสนองกัน รางวัลนั้นคือน้ำตาตอนลาเธอ บอกไม่รักง่ายกว่าเธอว่าไหม ตัดสินใจแทนกันตอนฉันเผลอ เพียงสองคำ.ไม่รัก.จากปากเธอ ที่เลือนเลอะล่วงลับมิกลับมา บทสุดท้ายซับซ้อนที่ซ่อนซุก มักเป็นทุกข์ซมซานที่ซ่านหา ใครมีรักชมชื่นรื่นอุรา ควรรักษาถนอมไว้..ด้วยใจจริง@
31 พฤษภาคม 2547 20:52 น. - comment id 277757
เหตุของการซับซ้อนซ่อนเงื่อนไข ด้วยเหตุใด .. อาจจะไม่มีใครรู้ .. นะคะ แต่คำว่าไม่รัก หากหลุดออกจากไปแล้ว จะเรียกกลับย้อนคืนกลับมา เห็นท่าจะไม่มี ..ค่ะ
31 พฤษภาคม 2547 21:25 น. - comment id 277782
มาดูความซับซ้อนค่ะ...เห็นด้วยว่าซับซ้อนจริงๆ....สมการ 10 ชั้น..นะเนี่ย!!! คำพูด...เมื่อออกจากปากเราแล้ว..ยากที่จะกลับมาได้...สิ่งสำคัญ..เราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่พูดไป... เป็นแนวคิดที่ดีค่ะ..แวะมาทักทายนะคะ..
31 พฤษภาคม 2547 22:22 น. - comment id 277814
ขอบคุณครับที่เข้าไปชม ท่านเห็นในสิ่งที่ซ่อนไว้ มันไม่ได้ซับซ้อนหรอกครับ เพียงแต่เก็บไว้ลึก เท่านั้นเอง
31 พฤษภาคม 2547 22:48 น. - comment id 277821
บทสุดท้ายซับซ้อนที่ซ่อนซุก เจอความทุกข์ขลุกอยู่มิรู้หาย แต่ว่าหากใครรักจริงยิ่งชีพวาย ควรจะมอบใจกายให้เขาไป *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ หายไปหลายวันเลยนะค่ะ คิดถึงคุณผู้เฒ่านะค่ะ ห่วงใยเสมอด้วยค่ะ*-*
31 พฤษภาคม 2547 22:56 น. - comment id 277823
ซับซ้อนถูกซ่อนซุก ให้เจ่าจุกเจ็บทรวงใน แผนพรางเธอวางไว้ หลงเข้าไปยากไถ่ตัว มากลอนไหน การันตี ได้ถึงความไพเราะ และเนื้อหากินใจดีครับ
1 มิถุนายน 2547 00:26 น. - comment id 277878
สงสัยต้องตามไปอ่านค่ะ ว่าซับซ้อนอย่างไร เพราะคุณผู้เฒ่าฯ เขียนได้ไพเราะ ฉงน และ ชวนติดตามค่ะ ..................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
1 มิถุนายน 2547 04:32 น. - comment id 277928
มาเยี่ยมเยียนค่ะเพราะมากๆค่ะ บนหนทางขวางหน้าปลาแหวกว่าย คือนำใสสวยสีระวีแสง สร้างสวรรค์ชันสื่อร้อยสำแดง ใช่จะแกล้งลวงคำด้วยกรำงาน ลุเวลาพาใจจารเรียงร้อย ใยเฒ่าน้อยใจครวญคำว่าขาน รักภาษาสุขสันต์มั่นคงนาน สืบกลอนกานท์หวานคำหว่านคารม
1 มิถุนายน 2547 08:20 น. - comment id 277989
สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นมาแล้ว มีทั้งส่วนที่สุข.... และส่วนที่ทุกข์.... ส่วนแรก..มิเคยปกปิด เพราะเป็นสิ่งที่อยากให้ทุกคนมีความสุขด้วย ส่วนหลัง..่จำเป็นต้องเก็บไว้ลึกที่สุด เพราะเป็นสิ่งที่..ไม่อาจบอกใครได้ .................................................................. เพียงหนึ่งความคิดเห็น ..................................................................
1 มิถุนายน 2547 09:59 น. - comment id 278015
ดาหลาเห็นด้วยกับความคิดของคุณ magic ค่ะ... คุณผู้เฒ่าบรรยายความรู้สึกของแต่ละท่านได้งดงามมากค่ะ... เจ็บจะตายมิขอให้ใครสงสาร เจ็บอีกนานมิเวียนไปเปลี่ยนสี เจ็บจนจำจารจรดหมดวจี เจ็บครั้งนี้ฝังจิตนิจนิรันดร์ บทนี้ดาหลาชอบมากค่ะ...ขออนุญาตเก็บไว้นะคะ..ขอบคุณค่ะ...
1 มิถุนายน 2547 15:30 น. - comment id 278220
... ขอบคุณงานดีๆที่มีมาให้อ่านเสมอนะคะ...
1 มิถุนายน 2547 16:50 น. - comment id 278267
เขียนงานได้ไพเราะ และสะกดใจมากเลยครับ... ขอบคุณที่แวะไปเยือน ซาบซึ้งที่อ่านงานผมเข้าถึงหัวใจงาน......... งานคุณงามยิ่ง...และยิ่งงามมากค่า เมื่อมาจากใจอันดีงาม........... ขอบคุณที่ไปชม มาต่อถ้อยร้อยอารมณ์ชื่นชมหลาย ถ้อยทุกถ้อยที่ร้อยงามพริ้มพราย แม้รู้สึกเหมือนเจียนตาย ยังหมายจำ.... ขอบคุณงานดีดีครับ
1 มิถุนายน 2547 17:06 น. - comment id 278273
ใจซับซ้อนรักใครไม่เข้าใจ อยู่ข้างในซ้อนใจ ใครทับอยู่ ซ้อนหลายชั้น ทับไว้แล้วลืมดู ภาพอีหนู..ในใจ... ใยอยากลืม
1 มิถุนายน 2547 21:45 น. - comment id 278478
อัลมิตรา..อย่าพูดคำว่าไม่รัก เดี๋ยวเราหัวเราะ.ไม่รับไหว้นะ บอกก่อน.. คุณราชิกา..สมัยเรียนผมไม่ชอบเลย สมการ ถึงขั้นส่งกระดาษเปล่า..อย่างนี้หรือเปล่าไม่รู้ ถึงโง่งม ตลอดกาล คุณ ketana..ต้องชอบคุณ คุณนะ.ที่ทำอารมณ์ได้ถึงใจจริงๆ.. คนไร้เงา..ไม่ค่อยสบายครับ.งานก็เยอะ ขอบคุณครับที่ห่วงใยเสมอ.. คุณชัยชนะ..รอคุณนะ..เขียนสักที.. คุณลี่..ความซับซ้อนไม่น่าติดตามครับ ปวดหัว คุณอาภาภัส..คุณก็ขยันเขียนนะ ผมเข้ามาก็ ็อ่านอยู่ประจำ พักนี้ผมกำลังพยายามเขียนให้มาก ตอนยังมีแรง คุณเมจิค..เพียงหนึ่งความคิดเห็น..ของคุณ ผมไม่ปฏิเสธ..ขอบคุณที่เข้าใจในความรู้สึก.. คุณดาหลา..ครับ.รู้สึกยินดีที่คุณชอบ..จะเก็บ หรือเปลี่ยนแปลงตรงไหนที่ไม่ถูกใจ..ตามสบายครับ.. คุณรดา..ผมรู้สึกติดค้างอะไรคุณอยู่สักอย่าง..และคงติดตัวตลอดไป..ไม่ลืมครับ.. คุณแทนคุณแทนไท..รวมอารมณ์กันครับ วันหลังจะแอบไปยืมใหม่..เขียนมากๆครับ.. คุณสนิมรัก..อย่าสงสัยเลยครับ ใครก็มีความในใจทั้งสิ้น ผมเขียนรวมๆอารมณ์ครับ..และยังไม่มี หนูที่ไหนในใจ.. ขอบคุณทุกท่านครับ สำหรับกำลังใจ..สวัสดีครับ