.. ความร้าวราน..มาเยือนสะเทือนหล้า ความแกล้วกล้า..หมดแรงจะแข็งขืน ความอ่อนแอ..ถาถมล้มทั้งยืน ความขมขื่น..ครอบงำระกำรัก ความเชื่อมั่น..ในตนแทบป่นปี้ ความเซ้าซี้..แยกทางร้างจมปลัก ความจำยอม..ทำไปอาลัยนัก ความประจักษ์..แก่ใจไม่รักกัน ความหดหู่..ตามต้อยคอยกระทบ ความเศร้าซบ..สิงสู่เป็นคู่ฉัน ความมัวเมา..ห่างหายมลายพลัน ความใฝ่ฝัน..ล้มครืนสะอื้นครวญ ความแตกแยก..ทำใจให้อ้างว้าง ความเหินห่าง..ทำใจให้กำสรวญ ความมืดมิด..ปกคลุมดังหลุมมวล ความเรรวน..มาเกี่ยวจึงเดียวดาย ..
กุ้งหนามแดง 27 พ.ค. 2547 17:07 น. - ID 54318 
1119
14
0
27 พฤษภาคม 2547 18:34 น. - comment id 275420
อยากเป็นคนอ่อนแอ เธอจะได้มาเทคแคร์กันบ้าง อยากเป็นคนร้องไห้เสียงดังๆ เธอจะได้รับรู้บ้างเวลาน้อยใจ อยากเป็นเด็กไม่รู้จักโต เธอจะได้มาคอยโอ๋เอาใจใส่ อยากเป็ฯคนขี้อ้อนไม่สบาย จะได้คอยมีคนป้อนยาให้จนหายดี อยากเป็นทุกๆอย่าง ที่เธอไม่ทิ้งขว้างไม่หน่ายหนี อยากให้เธอรับรู้ไว้นะคนดี ว่ารักแรกที่ใจฉันมีก็คือเธอ ฯ **แวะมาชื่นชมผลงานครับ เขียนได้ดีมากครับ**
27 พฤษภาคม 2547 19:08 น. - comment id 275440
ความห่วงใย..ทำให้เราได้เห็น ความจำเป็น..บอกไว้ในเราสอง ความอบอุ่น..เริ่มจากไกลไม่มามอง ความสมปอง..นั้นสลายต้องดายเดียว....ฯ ไพเราะมากค่ะ..เข้าใจแต่งได้ดี..มาเยี่ยมชมนะคะ...แวะมาทักทายค่ะ..
27 พฤษภาคม 2547 21:47 น. - comment id 275489
ความลำพัง รั้งใจให้เศร้าหมอง ความเป็นรอง รู้ค่าเมื่อมาสาย ความจำเป็น เห็นค่าเมื่อมากลาย ความเสียดาย ล้นปรี่ไม่มีเธอ... ...................สวัสดีครับ...............
27 พฤษภาคม 2547 22:18 น. - comment id 275521
ด า ร ด า ษ ม ว ล ด า ว พ ร า ว พ ร่ า ง ง า ม ก ร ะ จ่ า ง ผ่ อ ง เ พ็ ญ เ ด่ น ส ม เ วิ้ ง ว้ า ง ผื น ฟ้ า ค ร า ช ม ร ะ ท ม เ ป ล่ า เ ป ลี่ ย ว เ ดี ย ว ด า ย
27 พฤษภาคม 2547 23:03 น. - comment id 275557
ไม่เดียวดายหรอก..ไกลๆยังมีสายตาที่ห่วงใยมองอยู่.....คิดอย่างนี้ซิ จะได้สบายใจนะ.. ในโลกของความฝัน..อย่าสร้างฝันที่โหดร้าย.. สวัสดีนะ...
28 พฤษภาคม 2547 00:08 น. - comment id 275607
ถ้าจำยอมเพราะถูกใครบังคับ ต้องไปบอกผู้กำกับมาสอบสวน แต่ถ้าเจอเจ้าทุกข์เขาเรรวน คงอายม้วนรีบหนีด่วนจี๋เลย อิอิ ก็ไม่รู้สาเหตุที่แน่นอน ตำรวจคงหดหู่กลับไป อิอิ
28 พฤษภาคม 2547 00:28 น. - comment id 275632
หน้าส่วนตัว
ความเป็นเพื่อนห่วงใยนะเพื่อนรัก
ความอ่อนแออย่าชักให้เพื่อนหงอย
ความอดทนต่อสู้ยังรอคอย
ความเลิศลอยเพื่อนคอยให้กำลังใจ.
แก้วประเสริฐ.
เพื่อนรัก...อย่าท้อแท้เพื่อนข้างหลังยังให้กำลังใจเพื่อนเสมอนะ.
28 พฤษภาคม 2547 00:30 น. - comment id 275633
เดียวดาย เดียวดายในชีวิต ทางมืดมิดใกล้ชิดฉัน เดียวดายในทุกวัน เมื่อตัวฉันไม่มีใคร เดียวดายใต้น้ำตา แสนเหว่ว้าหาสุขไม่ โดดเดียวเหลียวหาใคร หาพบใหม่ในชีวี เดียวดายใต้แสงเทียน ไม่เคยเปลี่ยนในวิถี โดดเดียวเดียวดายมี ทุกวันวี่ไม่มีเธอ เดียวดายใต้แสงจันทร์ ทำตัวฉันนั้นพร่ำเพ้อ อยากพบอยากเจอะเจอ กับตัวเธอที่รักจริง เดียวดายใต้โลกกว้าง บนหนทางอ้างว้างยิ่ง โดดเดียวเดี่ยวดายจริง เมื่อตัวหญิงต้องเดียวดาย *-*มาเดียวดายด้วยคนนะค่ะ ขอแจมกลอนเก่าแล้วกันค่ะ กลอนบทนี้ชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ*-*
28 พฤษภาคม 2547 00:33 น. - comment id 275636
:)
28 พฤษภาคม 2547 10:35 น. - comment id 275798
ตอบกลับค่ะ: คุณเมกกะ: เป็นเมกกะ ก็ดีอยู่แล้ว ..นี่นา.. อย่าอ่อนแอเลยน่ะมาเป็นเพื่อนกัน.. ....................................................................... คุณราชิกา: ขอน้อมรับทุกถ้อยความค่ะ..ขอบพระคุณค่ะ ....................................................................... คุณใบบอนแก้ว: น้อมรับทุกความเช่นกันค่ะ..เสียดายเชียวหรือค่ะ..อะโห.. ....................................................................... คุณจังงัง พรรคลิงรักลิง: ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณที่มายืนข้างๆ ให้รู้สึกไม่เดียวดาย.. ....................................................................... คุณฤกษ์: เรื่องถึงโรงพักเลยเหรอค่ะ..ไม่น่าเลย.. ....................................................................... คุณแก้วประเสริฐ: ไม่ได้ท้อค่ะ เพียงอารมณ์ที่พัดผ่านเองค่ะ.. ขอบคุณสำหรับกำลังใจน่ะค่ะ ....................................................................... คุณผู้หญิงไร้เงา: เพราะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ.. ....................................................................... คุณtiki: แวะมาทักทายดึกจังเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ. ....................................................................... ....................................................................... อยากจะตอบทุกท่านตามบทกลอนค่ะ แต่ภาระกิจมากมายเหลือเกิน อย่างไรก็แล้วแต่ขอบพระคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมถึงบ้านน่ะค่ะ.. ..
28 พฤษภาคม 2547 11:00 น. - comment id 275816
เดียวดายยามเธอจาก เขามาพรากเธอห่างฉัน เหงาโสกาจาบัลย์ โอ้ใครกันปลอบฉันที **มาแสดงความเดียวดายด้วยครับ**
28 พฤษภาคม 2547 16:30 น. - comment id 275941
คุณยโส: เดียวดายยามเธอจาก เหลือเพียงรากแห่งความฝัน เศร้าโศกวิโยคครัน รอเพียงวันจะผันไป.. ..
28 พฤษภาคม 2547 20:39 น. - comment id 276016
เดียวดายเปล่าเปลี่ยวแสนเดียวดาย รับรู้ได้ในความลึกซึ่งสัมผัส ไม่อาจบอกตัวใจให้รู้ชัด ดึกสงัดยังไม่เหงาเท่าใจเอย ........................................................
28 พฤษภาคม 2547 23:37 น. - comment id 276109
^J^ .................. ...เหตุเกิดจากที่ไหน...ต้องแก้ที่นั่น....... ถ้าเดียวดายเพราะไร้รัก...ก็ต้องหารัก..มาเติมเต็ม....ฯ
28 พฤษภาคม 2547 23:37 น. - comment id 276110
^J^ .................. ...เหตุเกิดจากที่ไหน...ต้องแก้ที่นั่น....... ถ้าเดียวดายเพราะไร้รัก...ก็ต้องหารัก..มาเติมเต็ม....ฯ
30 พฤษภาคม 2547 20:33 น. - comment id 277097
คุณเมจิค: เพียงเดียวดายใต้ฟ้าครามืดมิด มีมวลมิตรมาแลซึ้งแก่ฉัน ขอขอบคุณไมตรีมีให้กัน เพียงไหวหวั่นไปนิดเมื่อคิดครวญ คุณกฤษณะ: ขอบคุณค่ะ เหตุเกิดที่ไหนก็ต้องแก้ที่นั่น.. ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
