[ เ ][ ห ][ นื่ ][ อ ][ ย ]

First_January



. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
                                                 ยืนอยู่คนเดียว
                                      มองฟ้าเปลี่ยว ที่ปลายหน้าผา
                                      ก้าวเดินออกไปแล้วโดดลงมา
                                     ฉันคว้าง ฉันล้า นํ้าตาฉันไหล
                                             ไม่ได้เป็นคนแสนดี
                                         ทำได้แค่แรงที่มี จะทำให้
                               ฝืนยิ้มได้ไม่นาน ไม่ใช่คนหวานอะไร
                         เสแสร้งได้แค่นี้รู้ไหม วันนี้ฉันทำไม่ไหวจริงๆ
                                              ถอยออกมาเงียบๆ
                                 กุมมือตัวเองเย็นเยียบ ฉันถูกทอดทิ้ง
                        เพราะฉันคิดต่าง จึงถูกแยกห่างจากโลกที่เป็นจริง
                            ฉันหยุดยืนอยู่นิ่งๆ ยอมรับความจริงว่าอ่อนแอ
                                         ไม่ต้องการความเห็นใจ
                            ไม่ต้องการมือของผู้ใด ไม่ขอให้ใครแยแส
                           อย่ามองฉัน หยดนํ้าตานั้นไม่ต้องการคนดูแล
                         ถึงฉันบ้า ฉันยํ่าแย่ แต่ไม่อยากตอแหลอีกต่อไป
                                         อย่ามาแกล้งทำดีกับฉัน
                                     ฉันกลัว ฉันหวั่น กับสิ่งที่มีให้
                            กลัวจะกลายเป็นยาพิษ ผูกติดทำร้ายใจ
                        อย่ามามอง อย่ามาใกล้ ก้าวเดินออกไปห่างๆ กัน
                                         ไปแล้ว ฉันจะไปแล้ว
                            ลมหายใจฉันแผ่ว เกินจะเก็บกอบความฝัน
                                   ลาแล้ว ฉันลาแล้ว ดวงตะวัน
                             ก้นเหวตรงนั้น จะมีฉัน นั่งอยู่คนเดียว
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
                                                       เ ห นื่ อ ย
                                                           เ บื่ อ
				
comments powered by Disqus
  • เมกกะ

    27 พฤษภาคม 2547 18:36 น. - comment id 275421

    อยากเป็นคนอ่อนแอ 
    เธอจะได้มาเทคแคร์กันบ้าง 
    อยากเป็นคนร้องไห้เสียงดังๆ 
    เธอจะได้รับรู้บ้างเวลาน้อยใจ 
    อยากเป็นเด็กไม่รู้จักโต 
    เธอจะได้มาคอยโอ๋เอาใจใส่ 
    อยากเป็ฯคนขี้อ้อนไม่สบาย 
    จะได้คอยมีคนป้อนยาให้จนหายดี 
    อยากเป็นทุกๆอย่าง 
    ที่เธอไม่ทิ้งขว้างไม่หน่ายหนี 
    อยากให้เธอรับรู้ไว้นะคนดี 
    ว่ารักแรกที่ใจฉันมีก็คือเธอ ฯ
    
    **แวะมาชื่นชมผลงานครับ  เขียนได้ดีมากครับ**
  • นางฟ้าซาตาน

    27 พฤษภาคม 2547 21:52 น. - comment id 275490

    เหนื่อยนักพักบ้างก็ได้ค่ะ
    พี่นางฟ้ามาเป็นกำลงใจให้
    และ
    ขอนั่งอยู่เป็นเพื่อนเงียบๆด้วยนะ
    
    
    
  • จังงัง พรรคลิงรักลิง

    27 พฤษภาคม 2547 23:13 น. - comment id 275568

    เหนื่อยด้วย กลัวด้วย นั่งคนเดียว วังเวงนะ
  • แก้วประเสริฐ

    28 พฤษภาคม 2547 00:22 น. - comment id 275625

    โอ้โห...อะไรจะปานนั้น เบื่อสาวๆหรือเปล่าล่ะกลอนทำไมเศร้าจังเลยแฮะ เหนื่อยถึงกับฆ่าตัวตายเลยหรือพ่อหนึ่งคนรูปหล่อเดี๋ยวสาวๆร้องไห้กระจองอแงะเลยนะจะบอกให้....อิอิ
    
                              แก้วประเสริฐ.
  • ผู้หญิงไร้เงา

    28 พฤษภาคม 2547 00:28 น. - comment id 275631

    ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
    ฉันพร้อมจะอยู่เป็นเพื่อนเรื่อยไปไม่หลีกหนี
    จะบนเหวแสนลึกเพียงใดที่มี
    ฉันก็ยินดีจะไปอยู่ตรงนี้ข้างเธอ
    
    *-*มาอยู่ด้วยคนแล้วกัน คนเดียวเหงาเกินไป อย่าอยู่เลยนะ กลอนบทนี้ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
  • พันดาว

    28 พฤษภาคม 2547 00:45 น. - comment id 275651

    แต่งยอดมากๆ...
    แต่เป็นอย่างนี้ ต้องให้กำลังใจกันหน่อยแล้ว...
    สู้น่ะ อดทนอีกหน่อย ก็จะดีขึ้นน่ะ...
    
  • sun strom

    28 พฤษภาคม 2547 08:22 น. - comment id 275750

    พักบ้างนะน้องแท่ง
    แวะมาเยี่ยมค่ะ
  • rain..

    28 พฤษภาคม 2547 08:26 น. - comment id 275752

    บทกวี ..เศร้ามากเลยคะ..
         ..บาง..ช่วง..เรนก็เป็น...
      แอบเร้น...เช็ดน้ำตา ..ก็บ่อย..
         เรนมี ..พี่ชาย ..ปลอบโยน ..ไม่ปล่อย..
     พี่ชายเรน..
         บอกอย่าถอย.. อย่าปล่อย..ให้ใจ ..ร้าวราน..
             พี่หนึ่ง..อย่าท้อดิคะ..
      เรนจะเป็น ..กำลังใจ..ให้พี่อย่า..อ้างว้าง..
           อาจเป็นเด็ก ..ที่ทำให้..ใครๆ..รำคาญ..
       ....
    
                   ...
      โห้ยย ..เรน..มาต่ออีกระกาน..นน ..
                   แว๊ป! 
    
  • ยโส

    28 พฤษภาคม 2547 11:09 น. - comment id 275821

    โปรดรับรู้ในใจ
    เพื่อนในไทยโพเอ็ม
    คอยปลอบโยนเพื่อน เป็น-
    กำลังเช่นเพื่อนต้องการ
    **แวะมาปลอบใจคนท้อแท้ครับ**
  • เพียงคนเดียว

    29 พฤษภาคม 2547 08:38 น. - comment id 276201

    เหนื่อยได้แต่อย่าท้อถอยนะคะ เหนื่อยนักก็พักบ้าง ปล่อยวางให้หัวใจได้พักผ่อน หาความสงบให้กับตัวเอง แล้วมาสู้กันต่อไปนะคะ เราทุกคนบางครั้งก็ต้องมีเรื่องบางอย่างที่ทำให้เหนื่อยแสนเหนื่อยทั้งกายและใจ แต่อย่าพึ่งท้อนะคะ
    
    ขอเป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปอย่างไม่ท้อถอยค่ะ
  • ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

    1 มิถุนายน 2547 17:26 น. - comment id 278292

    นั่งก้นเหว เลยเหรอหนึ่ง
    
    ถ้ายังไง รบกวน มาชวนวาไปนั่งด้วยนะ
    
    จะได้ไปช่วยกันแต่งหลอนของเราให้จบ
    อิอิ
  • ช็อกโกแล็ต

    26 มิถุนายน 2547 22:54 น. - comment id 283016

    พี่หนึ่งเป็นอะไรไปคะ
    ไม่ได้เข้ามาตั้งนานพี่หนึ่งของนัสเป็นไรไปเนี่ย
    ไม่ให้ยื่นมือเข้าช่วย...งั้นนัสตะโกนก้อล่าย
    พี่.....หนึ่ง....กลับ....มา.....แต่ง.......กลอน......ไวๆ...............................................................................................................................................................................................................................................ๆ นะ ค๊า
    
    **  ^_________________^  **
    
    ขอเก็บล่ะค่ะ กำลังอารมณ์นี้เลยToT
  • rain..

    27 มิถุนายน 2547 21:34 น. - comment id 283026

    เรน.. คิดถึง..  พี่หนึ่ง นะคะ..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน