แม่ของลูก

ผู้หญิงคนนึง

เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก
ต้องตรำตรากเรียนหนังสือลือฝึกฝน
สำเร็จได้ไปทำงานเพื่อเลี้ยงตน
ไปสู่หนทางที่ดีมีศรีกัน
พอเจอคู่มีบุตรบุตรีไซร้
โอ้ตั้งท้องรำไร เดือนฝัน
มัทั้งอ้อนแอ้นอื่นที่ไรไม่ค่อยทัน
หยุดคิดกันเรื่องอิสระผละใจตน
ยามลูกออกต้องเฝ้าป้อนน้ำนมจากอ้อมอก
ด้วยทารกไม่รู้โหน่เหน่ไหนให้เฝ้าถาม
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจใยเกินความ
ผู้ชายนามน้ำเสียง........มาไม่เอาใจ
ใจใส่เขาใส่ตนพ้นเหตุผล
พาชอบกลพ้นความดีแล้วปรือไฉน
จากที่เคยบอกรัก...ทั้งครอบครัวหญิงไซร้
ไม่ใส่ใจอะไรมาทำกัน(เอาเค้ามาจากอ้อมอกพ่อแม่แต่ที่แท้ก็เลี้ยงไม่ได้เหมือนที่ดพ่อแม่เค้าเลี้ยง)
งานก็ต้องทำให้ลูกผูกติด..งทุกยามค่ำ
เป็นประจำ ทำอะไรเพื่อนผลักไส
นัดเรามาไปไม่ได้กลัวล้นใจ
ด้วยเหตุไม่มีใครดูแลลูกรักพลัน
ลูกเติบโตมาเป็นวัยรุ่นหนึ่ง
ให้ตะลึงพี่น้องแฟนยุ่งเกี่ยวก้าวก่ายฉัน
ลูกตัวเองไม่ไปหันดูแลพลัน
มาสอนให้ลูกฉันก้าวร้าวกันทำไม
สภาพแดล้อมของแฟนไม่ดีฉันไม่ว่า
ฉันออกมาพาตัวมุ่งงานไหน
อยู่อย่างสงบพบผู้คนที่ใช่ดีกว่าไป
เขาก็บอกเราไม่สนใจกัน
อะไรกันักหนาพาให้คิด
คนต่างจิตต่างใจบังคับกันให้แปรผลัน
ให้เป็นอย่างที่เขาต้องการพลัน
ต่อให้ลากไปกันใจไม่เอา
แม่ของลูกอย่างฉันรักถนอมจิต
ให้ฉันคิดทำทุกอย่างใครทำไหว
บ้านก็ฉัน รับลูก ผูกงานไป
กับข้าวไซร้ก็ฉัน พลันทำมา
ไม่สนใจเขาก็ไม่เป็นไร
ฉันสอนได้หากเขาเป็นเด็กดีที่เติบใหญ่
ในสังคมอาชีพดีความรู้ดีมีกันไป
อย่าได้มาแดกดันเหยียบซ้ำเติม
คนอย่างนี้ไม่อยากบอกใจแสนลึก
น้ำยิ่งนิ่งยิ่งลึกร้ายหนักหนาเสริม
ไม่อยากยุ่ง กลุ่มโลกร้ายนานาเดิม
คนจะพาเพิ่มหนีออกนอกประเทศกัน
ขอให้เมืองไทย มีคนดีบ้างอย่างที่คิด
บรรพบุรุษติดกับความดีมีให้เห็น
เป็นอนุสรณ์สอนใจให้อยู่เย็น
ไม่ยากเค้น เป็นบันได ....ให้ก้าวเดิน