วันวัย วันวัยฉันได้ผ่านนานมาแล้ว เกินออกแนวรักหวานปานน้ำผึ้ง จนสุดท้ายคอยเก้อเพ้อรำพึง ตัวฉันจึงเปลี่ยนหวังไม่ตั้งใจ เพียงข้ามวันคืนที่สุดเหงา มีเพียงเราถางทางสร้างความจริง มีเพียงตัวเดียวดายหายหลายสิ่ง ยิ่งคิดยิ่งเจียมตัวกลัวหัวใจ กลับย้อนไปรักใคร ใครอีกหน กลัวใจจนทนเหงาเศร้าไม่ไหว กลัวความจริงพ่ายแพ้แก่หัวใจ กลัวกลับไปเป็นกรรมที่ทำมา
22 พฤษภาคม 2547 20:15 น. - comment id 272573
อย่าได้กลัวความรักหากจักหา เพราะการมีรักมาพาสดใส แม้อาจเคยเคียงเศร้าฉันเข้าใจ แต่ความรักคงไม่เหงาเศร้าไปตลอดกาล *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
22 พฤษภาคม 2547 20:27 น. - comment id 272580
อย่ากลัวเลย..เผยความจริง..ว่าใฝ่ฝัน ถึงคืนวัน..ที่มีรัก..มั่นห่วงหา.. ใจดวงน้อยส่งถ้อยเสียง ลำเลียงมา. เปล่งวาจา..หาคนรัก..ปักสักที.. นะคะ */* กลอนน่ารักดีค่ะ อย่าเศร้ามากไปนะเจ้า*/* +*+มาเป็นกำลังใจ+*+ วีนัสก่ะเจ้า
22 พฤษภาคม 2547 20:30 น. - comment id 272582
ทำใจให้สบายค่ะ
22 พฤษภาคม 2547 21:00 น. - comment id 272593
ความจริงที่กลัว ความกลัวที่จริง บางสิ่งเกินวัย บางวัยเกินจริง ....................... กลับมาแล้ว .......................
22 พฤษภาคม 2547 21:18 น. - comment id 272612
ถ้ากลับย้อน ไปรักใคร ใครอีกหน อย่ากลัวใจ จนทนเหงา เศร้าไม่ไหว อย่ากลัวสิ่ง จริงแท้ ของหัวใจ จงกลับไป ถ้าหัวใจ สั่งให้ทำ..
22 พฤษภาคม 2547 21:34 น. - comment id 272634
วันคืนไม่อาจฝืนให้มันล่วง ใจทั้งดวงห่วงใยใฝ่สร้างฝัน ทำทุกสิ่งเป็นจริงในเร็ววัน ก่อนที่มันจากไปไร้ร่องรอย ...แวะมาให้กำลังใจครับ...
22 พฤษภาคม 2547 23:35 น. - comment id 272713
ปล่อยอารมณ์ว่าง แล้วเริ่มต้นใหม่ซิครับ อาจจะดีขึ้นได้นา แก้วประเสริฐ.
22 พฤษภาคม 2547 23:37 น. - comment id 272714
ปล่อยอารมณ์ว่าง แล้วเริ่มต้นใหม่ซิครับ อาจจะดีขึ้นได้นา แก้วประเสริฐ.
24 พฤษภาคม 2547 00:25 น. - comment id 273270
วันวัยได้พ้นผ่าน ความร้าวรานนานสะสม ไม่ขอใจระทม แค่นี้ขมจมรัก..ก็มากพอ