ใครก้อได้ช่วยหันมามองชั้นหน่อย อย่าให้ชั้นชะเง้อคอยอยู่แบบนี้ ใครก้อได้ช่วยเหลือแลชั้นบางซี ไม่ใช่เห็นเป็นเพียงที่ระบายอารมณ์ สงสารชั้นบ้างหน่อยไม่ได้หรือ ความนับถือเพียงเท่านี้ที่อยากสม ไม่ใช่เห็นเป็นอิฐปูนไร้ชื่นชม แล้วเหยียบย่ำให้ช้ำตรมไปชั่วกัลป์ จะว่าชั้นดูแตกต่างคงไม่ใช่ แต่ใครใครกลับมองแปลกแยกจากนั้น น้ำตารินอาบข้างแก้มทั้งสองพลัน เธอลืมกันแล้วใช่มั้ยจึงทำเมิน มองแววตาก้อแตกต่างจากวันวาน เมื่อวันผ่านกาลจางลับเธอห่างเหิน สายตาเธอที่เคยสุขไร้จำเริญ กลับมองกันเพียงผิวเผินต่างคนไกล สุดท้ายแล้วอยากให้ที่เคยเป็น กลับคืนมาดังเคยเห็นใหม่ได้ไหม เยื่อสายใยที่ยังเหลือมาเชื่อมใจ สองเราไว้ไม่ห่างเหินเหมือนเคยเป็น
20 พฤษภาคม 2547 10:47 น. - comment id 271150
เขียนได้ดีจ้า ชัดเจนดี เอาใจช่วยจ้าทำต่อไปนะอย่าท้อถอยก่อนล่ะ แรกๆก็แบบนี้แหละเหมือนผมต่อไปก็จะดีเองนะ แก้วประเสริฐ.
20 พฤษภาคม 2547 23:08 น. - comment id 271551
เป็น...แรงใจ...ให้...อย่างแรง...เลยจ้า... ............................................................
21 พฤษภาคม 2547 07:07 น. - comment id 271685
ก็เขียนดีนะ คุณ ขนมชั้น