ล่องน้ำชมดาวกระพริบ

แก้วประเสริฐ

          นัดเด็กน้อยท่องล่องน้ำวัยเจ็ดสิบ
เกินเจ็ดสิบก็มีอีกมากหลาย
อายุฉันมากห้าสิบก็มากมาย
นั่นรถไปมุ่งสู่เมืองราชบุรี

          ประธานกลุ่มซึ่งเป็นมัคคุเทศก์
ชี้แจงเหตุตามรายทางอย่างสุขี
หมอหญิงก็คุยสนุกเรื่องโลกีย์
ทุกคนฤดีเปรมชื่นรื่นอารมณ์

          รถบัสแล่นมาถึงเมืองแห่งดินเผา
รถแล่นเข้าบูชาพระได้เหมาะสม
แล้วแวะเข้าร้านเบญจรงค์เพื่อชม
ซึ่งดำรงไว้เลืองฤาชื่อเมืองไทย

           ระหว่างทางฝนตกอดเที่ยวหลายแห่ง
บ้านชมเดือนแจ้งในโบชัวร์ไว้
สั่งอาหารกินคุยตลกร่าเริงใจ
พวกเราจะไปล่องน้ำยามค่ำคืน

           ครั้นทุ่มหนึ่งถึงเวลาออกท่องเที่ยว
เรือลดเลี้ยวริมน้ำแม่กลองสุดฝืน
ล่องลำน้ำที่เงียบสงัดยามค่ำคืน
เสียงแตกตื่นชี้ชวนชมต้นไม้ทอง

           ต้นลำพูดารดาษด้วยแสงหิ่งห้อย
นับเป็นร้อยหมื่นแน่นบินละล่อง
เสาะแสวงหาคู่ไปด้วยแสงทอง
ตัวเราหมองคู่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

          เอ๊ะอะไรช่างขาวโพลนบนต้นไม้
พอเข้าใกล้สีขาวนกกระยางเป็นคู่
ช่างอ้อล้อจู๋จี้กันกระสันชวนดู
เกาะเป็นหมู่เหมือนดอกไม้ในราตรี

          ใช้เวลาชั่วโมงกว่าล่องเรือหันกลับ
หากจะนับถือว่าเป็นชั่วโมงที่สุขี
นี่แหละหนอชีวิตวัยรุ่นเท่าที่มี
บั่นปลายชีวีไม่หง่อยเศร้าเหงาอารมณ์.     

                   แก้วประเสริฐ.