ธรรมดา.. เมฆอาจครึ้มบนท้องฟ้าจนดูหมอง แต่หากมองหากนึกอย่างตรึกตรอง การมีเมฆคือครรลองแห่งท้องฟ้า เหงาที่คลุมหัวใจให้เย็นเฉียบ อาจจะเทียบว่าคือเมฆแห่งเหว่ว้า และถึงวันที่หวั่นไหวในน้ำตา ก็จะคิดเสียว่าเพียงฝนพรำ ณ ที่ซึ่งกึ่งกลางระหว่างรัก ได้แต่ครวญคิดถึงนักอยู่ร่ำร่ำ จะฝากรักก็กลัวร้อยเป็นรอยช้ำ จะฝากคำกลัวตัดคำให้ช้ำใจ ธรรมดา.. ทอดถอน..ตัดใจว่าคงเกินใฝ่ เหงาจะรุม ช้ำจะเร้น ในหัวใจ ก็ไม่ต่างอะไร กับเป็นมา..
19 พฤษภาคม 2547 11:27 น. - comment id 270585
เหมือนหมอกจางๆในยามเช้า แลดูเศร้า เงียบเหงาและอ้างว้าง เหมือนใครบางคนที่ไม่มีคนเคียงข้าง และฉันคนนี้คือตัวอย่าง..คนเหงาใจ *-*เพราะจังเลยเจ้าค่ะ ซ่ามาทักทายนะเจ้าคะ *-*
19 พฤษภาคม 2547 12:10 น. - comment id 270616
มาทักกลับครับ.. :)
19 พฤษภาคม 2547 12:32 น. - comment id 270625
มาอ่าน รับฟังคำเงียบเงียบ เขียนได้ดีเหมือนเคย
19 พฤษภาคม 2547 14:49 น. - comment id 270703
เมื่อหมองจางฟ้าแจ่มใส มองอะไรได้ชัดแจ้ง ทุกอย่างที่ใจอย่าโรยแรง จะเป็นแสงนำส่องทาง. แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2547 14:51 น. - comment id 270707
เพราะจัง เพราะมาก จากใจ
19 พฤษภาคม 2547 15:48 น. - comment id 270757
ขอบคุณมากครับ ทิกิ.. ชื่นใจกับคำชม ขอบคุณสำหรับกลอนครับ แก้วประเสริฐ.. แล้วก็ พิกุลทอง.. ขอบคุณจากใจเหมือนกัน.. :)
19 พฤษภาคม 2547 16:28 น. - comment id 270798
คิดซะว่า..เป็นเรื่องธรรมดาในห้วงฝัน หากเราตื่นลืมตาพลัน..คงห่างหาย หมอกที่จาง...ควันบางบาง...คงห่างกาย ธรรมดา...คือความหมาย...ให้ต้องปลง **** เรื่องธรรมดาจริง ๆ ค่ะ...แต่...บางที เราก็เสียใจกับเรื่องธรรมดาบางเรื่องนะคะ