รถลาก...หวัง เศษเหล็กเก่าคดงอรอวันพัง ยังลากหวังข้ามคูสู่ภูผา แล่นโกรกกรากลากความหลังทางผ่านมา ล้อหลุดล้าเหล็กโรยร่อนกร่อนกระด็น ผ่านทางไหนไม่มีที่ให้อยู่ คนมองดูเหมือนของกองเหม็นเหม็น แล่นรถลากโกรกกรากยากลำเค็ญ เช้าจนเย็นหาร่มก่อนซ่อนนิทรา หลับไหลลงตรงเศษเหล็กคันเก่า นอนแนบเนาเฝ้าฝันวันข้างหน้า หวังสักวันเพียงตื่นฟื้นลืมตา ลากรถพาหาฝันพราวพร่างพรู ลากความจริงมุ่งสู่หนแห่งไหน แล่นเรื่อยไปจุดหมายใครจะรู้ แล่นโกรกกรากลากไปถึงประตู แล่นไปสูจุดสุดท้ายวายวอดพัง @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไร....เพราะไม่มีอะไรเป็นของเรา @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
17 พฤษภาคม 2547 00:59 น. - comment id 269092
เขียนดีค่ะ
17 พฤษภาคม 2547 06:41 น. - comment id 269140
เป็นเจตนาการที่มุ่งมั่นมีเป้าหมาย แต่อย่าท้อสิ...
17 พฤษภาคม 2547 06:54 น. - comment id 269144
มีรถไว้ลากฝัน ขอคนปั่น อย่าท้อถอย ข้างหน้า..ที่รอคอย คือ..ร่องรอย แห่งความจริง ...:)
17 พฤษภาคม 2547 09:25 น. - comment id 269180
แม้ร่างกายที่เราได้ใช้อาศัย ยังคงไม่ใช่ของเราเท่านี้หนา แต่หัวใจความรักความศรัทธา ยังมีค่าเป็นของเราเท่านั้นจริง *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
17 พฤษภาคม 2547 10:01 น. - comment id 269210
ลากหวังไปในใจไม่เคยท้อ จุดหมายรอข้างหน้าข้าไปหา ล้มแล้วลุกก้าวไปทันเวลา อุปสรรคนานาฟันฝ่าไป **คนเราก็อยู่อย่างมีความหวังกันทั้งนั้นแหละครับ แม้สุดท้ายจะไม่ได้อะไรติดตัวตามไปก็ตาม **เขียนได้ดี เป็นกำลังใจให้ครับ
17 พฤษภาคม 2547 19:38 น. - comment id 269607
รถลาก..เศษเหล็กเก่า..เจ้ามาพ้อ แล่นมาท้อ..ลากความหวัง..ครั้งแต่หน ไร้ที่อยู่..พักกาย..คลายกมล ร้างผู้คน..สนใจ..ให้จริงจัง แม้ในใจ..ยังมีฝัน..ของวันหน้า แต่เวลา..ผ่านมา..ฆ่าความหวัง ทุกทุกอย่าง..ผ่านไป..ไม่จีรัง มีแต่พัง..ผุไป..ไม่ยั่งยืน ก่อนจะพัง..ขอให้..ตั้งใจคิด ทุกชีวิต..มีจุดหมาย..หาได้ฝืน สิ่งสุดท้าย..ต้องสลาย..ไม่กลับคืน จมสู่ผืน..ดินที่เกิด..กำเนิดมา ลากไปต่อ..ตั้งใจลาก..ฝากหวังให้ สู้ด้วยใจ..แม้ใคร..ไม่เห็นค่า รู้ตัวเอง..ยืนหยัด..ทุกเวลา ถึงแม้ว่า..สุดท้าย..ไม่ได้อะไร ................................................... ทำให้ดีที่สุด ดีกว่า..มาเสียใจวันหลัง ว่า..ไม่ได้ทำถึงเป็นอย่างนี้ ................................................... สู้หน่อยรถลากหวัง
22 พฤษภาคม 2547 20:07 น. - comment id 272572
ก็ลากสังขารไป ตราบที่หัวใจยังมีแรง @@@@@@@ ขอบคุณคนอ่านครับ