ความเหงามันโหดร้ายนะ เชื่อว่าใครหลายคนคงเคยพบกับมัน บางคนเจอบ่อย ๆ บางคนก็พบปะกับความเหงานาน ๆ ครั้ง บางคนก็กลบเกลื่อนมันด้วยความอึกทักคึกโครม ไม่ว่าอย่างไรมันก็ดื้อซะจนเอือมระอาที่จะผละมันออกไปจากตัวเรา บางทีคนเราก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้ เพราะความเหงาก็สอนอะไรบางอย่าง เช่น ... คนเราสามารถรู้สึกเหงาได้ แม้จะอยู่กับใครนับสิบบนรถเมล์ คนเราสามารถรู้สึกเหงาได้ แม้กำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อนซี้ คนเราสามารถรู้สึกเหงาได้ ทุกที่ทุกเวลา โดยที่ไม่มีการแจ้งเตือน บางทีเราก็แอบคิดว่าความเหงามันช่างเอาแต่ใจตัวเองจังเลย จะมาก็ไม่บอก และเวลาที่ความเหงาคิดจะไปก็ไม่บอกเหมือนกัน กว่าจะรู้ตัวว่าไม่เหงาแล้ว ช่วงเวลามันก็ผ่านมานานพอดูเลยหล่ะ เมื่อเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเหงาแล้ว เราก็พร้อมที่จะอยู่กับความรัก...จริง ๆ นะ เพราะพฤติกรรมการเข้ามาในชีวิตและเดินออกไปนั้น ช่างเอาแต่ใจคล้ายกันเหลือเกิน หรือว่า ความเหงากับความรักจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกันก็ได้ เพียงแต่ว่าเป็นพี่น้องที่ทำให้คนรอบข้างรู้สึกต่างกันก็เท่านั้นเอง
16 พฤษภาคม 2547 13:16 น. - comment id 268708
เขียนดีค่ะ
7 มิถุนายน 2547 20:34 น. - comment id 281599
คุณพัชนี สัมพันธ์สกุลครับ เมกขออนุญาตนำบทความชิ้นนี้ของคุณ ไปขึ้นโพสใหม่ในรหัสของเมกได้มั้ยครับ เพราะเมกเชื่อว่า คงมีคนเข้ามาอ่านเยอะ และไม่ทำให้บทความของคุณเสียหาย เมกรอคำตอบนะครับ จาก : เมก รหัส 7555
3 กรกฎาคม 2547 01:34 น. - comment id 283102
คุณเหงาเมื่อไม่มีคนรัก เมื่อมีคนรักคุณก็ไม่เหงา แต่เมื่อคุณมีความรัก.... ความเหงาก็อาจตามมาเป็นพี่เป็นน้องด้วยกันก็ได้