หน้าส่วนตัว
พ่อทูนหัวทูลกระหม่อมน้องหญิง
พ่อทิ้งน้องไปใจให้สับสน
พ่ออยู่เป็นหลักชัยไม่วกวน
พ่อเป็นคนให้อบอุ่นกายใจ
พ่อเอ๋ยเคยอยู่เป็นคู่ปรึกษา
แม้นภัยมาออกหน้ายิ้มสดใส
พ่อไปแล้วใครเล่าจะคุ้มภัย
โอ้ใจเล่าใครเขาจะแลมา
น้ำตารินหลั่งไหลกายไร้สื่อ
ทั้งสองมือกอดไว้อยู่กับหน้า
สะอื้นฮักใจแทบขาดจากกายา
ซบดวงหน้ากับกายใจรอนรอน
ลูกเอ๋ยมองพ่อในครั้งสุดท้าย
มองพ่อไว้พร้อมจำคำสั่งสอน
พ่อเคยอยู่สอนเจ้าทุกขั้นตอน
บัดนี้คำสอนเหลือไว้ให้จดจำ
พ่อเขียนหนังสือแปะไว้ข้างฝา
ด้วยวาจาต้องต่อสู้ชีวิตล้ำ
ความดีละความชั่วเป็นตัวนำ
จะกระทำต้องหมั่นคิดตรึกตรอง
สิ้นพ่อแล้วลูกเอยจำพ่อสอน
ทุกขั้นตอนต้องหมั่นเพียรสนอง
เหลือแต่เราแม่ลูกทำตามคัลลอง
เพื่อสนองคุณพ่อไว้ตราบสิ้นลม.
แก้วประเสริฐ.
แก้วประเสริฐ 14 พ.ค. 2547 13:51 น. - ID 53477 
1916
16
0
14 พฤษภาคม 2547 14:18 น. - comment id 267561
พี่แก้วประเสริฐเขียนแทนผู้หญิงก้ได้ด้วย พ่อร้าง .. ลาไป หัวใจ .. แม่ร่ำ ร้อง .. อาวรณ์ ไออุ่น .. อบอุ่น ยังกรุ่น ... ในความรู้สึก
14 พฤษภาคม 2547 14:32 น. - comment id 267575
พ่อจ๋า...ไปไหน มองไม่..พบเห็น เคยอยู่..เช้าเย็น วันนี้...หายไป ปรึกษา...ใครเล่า ถามเจ้า...ได้ไหม ไม่อยู่...เป็นคู่ใจ ภัยมา...ไป่คนคุ้ม น้ำตา...ไม่หยด หัวใจ...เศร้าโศก แสน...วิปโยค ปริ่มเลือด...แทนน้ำ ใจขาด...สะบั้น วันที่...พ่อจาก ทนทุกข์...ลำบาก ขาดพ่อ...ข้างกาย อืม......เหงาแทนจัง ลองแต่งๆมามั่วดูอ่ะคะ ไม่รู้ว่าเข้าใจหรือเปล่า แต่งกลอนสอนใจดีค่ะ เพราะอีกตังหาก.. *** สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ***
14 พฤษภาคม 2547 15:09 น. - comment id 267614
น้อง วิจิตร ภู่เงิน
อ้าวน้องไม่ได้อ่าน กลอนเพื่อนรัก ของพี่หรือ พี่เองนั้นคิดว่าแต่งได้เกือบทุกแบบจ๋า ยกตัวเองอิอิ เพราะพี่นั้นเมื่อเด็กๆมีเพื่อนหญิงมากว่าเพื่อนชายจ้า ถึงได้รู้อุปนิสัยใจคอผู้หญิงมากหน่อย และน้องลองสังเกตุซิแม้ในเรือนไทยนี้ ส่วนใหญ่ผู้หญิงมามาเยี่ยมพี่มากเลย มีผู้ชายเพียงคนสองคนเท่านั้นเอง รวมน้องด้วยนะ
น้องแต่งแบบใหม่ดีเหมือนกันเราให้อาหารแก่สังคมไว้หลายๆอย่างดีแล้วละ รักน้องมากเสมอ
แก้วประเสริฐ.
14 พฤษภาคม 2547 15:13 น. - comment id 267618
คุณ VeNuS
อันกลอนคุณอ่านแล้วเข้าใจง่าย
แสนสบายนัยตาไม่ขัดเขิน
อีกทั้งยังเสริมสร้างแต่งเติม
ได้ช่วยเสริมกลอนผมให้วิไล.
ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยม กลอนคุณก็ไพเราะมากครับอ่านง่ายเข้าใจง่ายดีแล้วครับ วันหน้าเชิญมาเยี่ยมผมอีกนะครับ คิดว่าเราเพื่อนกันครับ
แก้วประเสริฐ.
14 พฤษภาคม 2547 18:00 น. - comment id 267738
จำคำพร่ำคำบอกคำพ่อสอน เจ้ายังอ่อนวัยเยาว์เขาจะหาญ ข่มขู่เข็ญเย็นเช้าเจ้าอยู่นาน ทั้งยังพาลเจ้าผู้เดียวเปลี่ยวกายา จงเรียนรู้ตำราหาความรู้ เจ้าจะสู้เขาได้ในภาษา ถ่อยสถุลเสแสร้งคำพูดจา จงอย่าหามาใส่ในตัวตน สิ้นพ่อแก้วแล้วหนอพ่อของลูก ใครจักปลูกนิสัยให้ไป่สน คำยุแหย่แผ่ไปของปวงชน ได้เท่าคนชื่อว่าพ่อของเราเอง **จำคำที่พ่อสั่งสอนได้เสมอ แม้พ่อจะจากไปนานแล้วก็ตาม** บทกวีของคุณแก้วประเสริฐ แม้แฝงไว้ด้วยความเศร้าสร้อย พร้อมกับบทเพลงที่เลือกมาใส่ ยิ่งทำให้รู้สึกคิดถึงพ่อมากขึ้นครับ
14 พฤษภาคม 2547 18:50 น. - comment id 267783
คุณ ยโส
อันพระคุณพ่อมีมากมายยิ่งนัก
คุณช่วยชักยกมาเป็นอุทาหรณ์
ประกอบเข้ากับผมในบทกลอน
เพื่อให้กลอนได้ขยายสุดพรรณา
รับขอบคุณจากผมด้วยกลอนนี้
เป็นตอนที่ไปงานศพนั้นหนา
เห็นแม่ลูกกอดศพสุดเวทนา
จึงกลับมาร่ายกลอนวอนใจจำ.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากครับคุณยโส ที่ช่วยขยายความครับ
14 พฤษภาคม 2547 22:08 น. - comment id 267898
เศร้าจังค่ะ ตอนนี้ยังไม่มีคู่ชีวิตนะคะ เลยไม่สามารถเข้าใจความรู้สึก ของการขาดเพื่อนที่ดีที่สุดไปได้ แต่คงจะต้องเหงามากๆแน่ๆเลยค่ะ มาสวัสดีคุณแก้ว แล้วก็เอาลมเย็นจากบ้านมาฝากด้วยค่ะ
14 พฤษภาคม 2547 22:46 น. - comment id 267927
คุณ นางฟ้าซาตาน
ที่ผมแต่งกลอนนี้ขึ้นมาเพราะไปงานศพเห็นเขาร้องไห้รำพัน อดเวทนาสงสารไม่ได้ ก็เลยนำมาแต่งกลอนไว้ซึ่งอาจจะมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยครับ
ครับขอบคุณมากครับที่เอาลมเย็นมาฝากครับ ฝนตกเย็นชื่นใจเลยครับ เพียงแค่แวะมาเยือนก็ทำให้ผมเย็นฉ่ำใจแล้วครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
แก้วประเสริฐ.
15 พฤษภาคม 2547 01:38 น. - comment id 268067
***คำสอนของพ่อล้ำค่า ยากจะหาสิ่งใดทัดเทียมได้ จะจดจำคำพ่อสอนตลอดไป เพราะคำสอนพ่อยิ่งใหญ่หาใดเทียม (ยิ่งใหญ่ เพราะเป็นคำสอนที่มาจากความรัก ความรักที่พ่อรักครอบครัว รักแม่ รักลูก) ซาบซึ้งมากค่ะ เวลาอ่าน คุณเขียนดีมาก ทุกคำล้วนแฝงด้วยความรู้สึก ผลงานของคุณดีเหมือนเดิม เปลี่ยนแนว แต่ยังนำภาษามาสร้างสรรค์ได้ดีเหมือนเดิม ***แวะมาชื่นชมจากใจจริง****
15 พฤษภาคม 2547 12:22 น. - comment id 268184
คุณ อัณณพ
เพื่อนรักความรู้สึกส่อภาษา กลอนสู่ห้วงแห่งจิต จิตถ่ายทอดผ่านกลอน นึ่คือลักษณะที่ผมใช้ในกลอนเสมอมา คุณลองทำเช่นผมบ้างซิครับแล้วจะได้รับ ความรู้สึกสนุกสนาน ร่าเริง เศร้าโศก เมื่อถ่ายทอดผ่านกลอนแล้วจะรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ได้ทั้งการฝึกสมาธิ ฝึกสมองเราด้วยครับ ขอขอบคุณอีกครั้งครับ
แก้วประเสริฐ.
15 พฤษภาคม 2547 12:48 น. - comment id 268200
!!!!!!!! เมกกลับมาแย้วนะครับ ดีครับ อิ_อิ วันนี้วันเสาร์อ่ะ นั่ง ๆ คิด นั่ง ฝัน ทำไงดีน้อ ? ทั้งเหงา ทั้งว้าเหว่ ทั้งปวดรวดร้าว แต่ก็ไม่มีที่ระบาย วันนี้ !! เมกจึงกลับมา กลับมาเป็นเมกกะคนเดิม ที่ถึงมีแต่เพียงภาพฝัน มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรให้ฝัน..จริงป่ะ คิ_คิ ^------^ ฮือ ฮือ เมกก็ไร้พ่อเหมือนกันนะ กายท่านลาลับไป แต่พ่อนั้นยังคงอยู่ อยู่ตรงนี้ ตรงความทรงจำที่ดี ...เมกจะเป็นกำลังใจให้กันเสมอนะ......เมก
15 พฤษภาคม 2547 14:39 น. - comment id 268277
ก็เพราะมั่กมั่ก... ซึงในคำว่าพ่อครับ
15 พฤษภาคม 2547 17:07 น. - comment id 268364
คุณ เมกกะ
ยินดีด้วยที่คุณกลับมาจะได้มาช่วยกันสร้างสรรค์งานกันอีกครับ อย่างที่ผมบอกข้างบนไว้แล้วครับ ขอบคุณมากที่จะมาให้กำลังใจผมขอบคุณอีกครั้งครับ
แก้วประเสริฐ.
15 พฤษภาคม 2547 17:09 น. - comment id 268365
คุณ พิกุลทอง
ขอบคุณมากครับ แล้วแวะมาเยือนอีกนะครับ กลอนคุณผมก็เคยไปเยี่ยมมาครับแต่งไพเราะดีมากครับ
แก้วประเสริฐ.
15 พฤษภาคม 2547 20:19 น. - comment id 268423
ให้ความรู้สึก...มีความหมายที่ชัดเจน..ทุกถ้อยคำ...นะคะ..อ่านแล้ว..คิดถึงคุณพ่อค่ะ.... ** ขอให้ดวงวิญญาณของคุณพ่อ จงไปก่อเกิดในสรวงสวรรค์ ชาติหน้ามีขอให้เป็นพ่อลูกกัน และอย่าให้พ่อฉันนั้นจากจร.....ฯ แวะมาเยี่ยมนะคะ....
15 พฤษภาคม 2547 20:56 น. - comment id 268439
คุณ ราชิกา แฝดเพื่อน
จ้าแค่เห็นก็ชื่นใจแล้วล่ะ ขอให้กลอนนั้นสมความปราถนาทุกประการเลยนะ รักเพื่อนเสมอ
แก้วประเสริฐ.
17 พฤษภาคม 2547 17:38 น. - comment id 269482
ก็จากไปแต่ตัวนะคะ คำสอน และ ความรัก ก็ยังอยู่กับหญิงหม้ายต่อไป ........................................ เขียนแทนผู้หญิง(หม้าย) ได้ดีจัง
18 พฤษภาคม 2547 15:30 น. - comment id 270097
คุณ magic
เพื่อนรัก...ผมบอกแล้วว่าผมมีเพื่อนหญิงมากกว่าเพื่อนชายยามวัยเด็ก ฉนั้นผมเองถึงได้เปรียบชายบางคนเพราะเข้าใจ ซึ้งใจในน้ำใจหญิง อิอิ แม้กระนั้นผมเองยังถูกหญิงทิ้งไป เสียแรงเสียเชิงที่มีเพื่อนหญิงมากซะเปล่าหรือว่าเขาคิดว่าผมเป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่คนรักก็ไม่รู้ซิ แปลกแต่จริงนะ
แก้วประเสริฐ.
15 สิงหาคม 2550 21:49 น. - comment id 281589
เคยมีนักเรียน2คนเป็นเพื่อนกัน >>ทั้งสองสนิทกันมาก >>ไปไหนไปด้วยกัน >>สุขด้วยกัน >>ทุกข์ด้วยกัน >>ทั้งสองเรียนที่เดียวกัน >>อยู่หอพักเดียวกัน >>เรียนปีเดียวกัน >>เรียนห้องเดียวกัน >>นอนด้วยกัน >>มีวันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งป่วย >>และเขาอยากทานก๋วยเตี๋ยว >>เพื่อนอีกคนจึงไปซื้อให้ >>และเมื่อซื้อเสร็จก็รีบกลับ >>แต่ระหว่างทาง >>เกิดอุบัติเหตุขึ้น >>เขาเสียชีวิต >>แต่ด้วยความรักเพื่อน >>วิญญาณของเขาก็นำก๋วยเตี๋ยวมาให้เพื่อนและตายไป >>ทำให้เขาหมดห่วงและตายอย่างสงบสุข
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
