ถึงเพื่อน-คนสวมหัวโขน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


ัวันวานผ่านผัน
ความฝันเกิดเป็นจริง
เรื่องใดไม่หยุดนิ่ง
ชวนให้นึกว่าหายใจ
หลายหนในหลายก้าว
มีบางคราวราวป่วยไข้
บ่นานในวันใหม่
ก็ผ่อนคลายความร้าวฉาน
ชีวิตเคยโหว่แหว่ง
มีวันแกร่งขึ้นเต็มกาล
แรกแรกใจแตกซ่าน
หนท้ายกลับเป็นดีคืน
คลื่นคลั่งดังน้ำบ้า
ยังรู้ลาครารุ่งตื่น
ขื่นขมสุดขมขื่น
ยังรู้จางลงบางวัน
-----------------------------
เมื่อฝันพลันเป็นจริง
หรือควรหยิ่งจนน่าหยัน
หรือโขนที่สวมพลัน
ขับให้คลั่งอหังการ
คนจ้อยคนต้อยต่ำ
ต่างมีกรรมต่างทำงาน
คุณเค้นให้กลัวลาน
นี่หรือคนเคยจนใจ
อวดหัวอวดตัวโขน
เถื่อนทะโมนกับคนใกล้
ราษฎร์ถ้วนควรค้อมให้
กลับโอหังขี่หลังเขา
เมื่อตัวสวมหัวโขน
ควรอ่อนโยนยิ่งกว่าเก่า
ราษฎร์รอบครอบใส่เกล้า
เขาคือนายภาษีโขน
ราษฎร์รอบควรครอบเขา
เราอาศัยภาษีใคร				
comments powered by Disqus
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    13 พฤษภาคม 2547 05:37 น. - comment id 266791

    เขียนในนามคมแฝก
  • ทิกิ _tiki...

    13 พฤษภาคม 2547 08:26 น. - comment id 266823

    เขียนดีเหลือเกินค่ะ
  • ลำน้ำน่าน

    13 พฤษภาคม 2547 15:08 น. - comment id 266949

    ทุกๆ อย่างดำเนินไปตามครรลองนะครับ
    เราจัดการใจตัวเองเป็นสิ่งที่ดีทีสุด
    ผมคิดแบบนี้นะครับ
    
    ไม่ว่าโลกจะสมมติอะไร เราจะอยู่กับมันอย่าง
    ผู้รู้เท่านั้นเสมอ 
    
    อุดมคติงดงามบทกวีที่งดงามเช่นกันครับ
    
    
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    13 พฤษภาคม 2547 17:51 น. - comment id 267078

    ครับผม
  • ผู้หญิงไร้เงา

    14 พฤษภาคม 2547 17:05 น. - comment id 267684

    ชอบจังเลยค่ะกับงานงานนี้  ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    14 พฤษภาคม 2547 19:53 น. - comment id 267825

    ขอบคุณครับผม

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน