ราชินีแห่งดางดาว

แก้วประเสริฐ

          แสงสีทองของตะวันพลันลับล่วง
สีอ่อนช่วงแดงลอดสอดเมฆาฟ้าไสว
ลมโชยพัดเมฆพลิ้วปลิวสุดจะวิไล
มองดูไปคล้ายภาพวาดในเมืองแมน

          ช่างเป็นวิมานผ่านฟ้าในคราพลบ
สวยงามตลบดุจนางฟ้าเทวานับแสน
ต่างร่ายรำฟ้อนสนุกสนานในดินแดน
ยากมาดแม้นสุดบรรยายภาพลักขณา

          พลบค่ำเข้ามาเยือนเลือนสุรีย์หาย
จักจั่นเรไรมากมายขับร้องก้องเวหา
ใจสดชื่นระรื่นจิตสุขแสนในชีวา
 เสน่หาในยามค่ำคืนเยือนรัตติกาล

          ท้องนภางามสวยสดใสไร้หมู่เมฆ
ดาราเฉกเช่นเล่นสีแสงสุดไพศาล
บ้างกระพริบแสงส่องทั่วจักรวาล
หิ่งห้อยนั้นกู่ร้องเพรียกเรียกหาคู่มัน

          บุหลันลอยเหนือฟากฟ้าตะวันออก
แสงนวลบอกเวลาคราได้พบสุขสันต์
พิภพฟื้นตื่นนิทราด้วยแสงดาราพลัน
บุหลันนั้นถูกรายล้อมแสงแห่งดวงดาว

          ราชินีแห่งรัตติกาลสว่างกระจ่างแล้ว
ทั่วโขดแนวภูผาป่าไม้คลายความเหงา
สำเนียงสัตว์มากมายพากันหายมืนเมา
มนุษย์เราแสนสุขเกษมเปรมปรีดา

           ทำให้ฉันพลันระลึกหญิงนางหนึ่ง
เธอพร้อมซึ่งความสวยงดงามเสน่หา
อีกมารยาทงามเพียบพร้อมช่างงามตา
มีเมตตากรุณารักใคร่ฉันด้วยใจจริง

          ยิ่งมองจันทร์ดาราพาหัวใจให้ยิ่งคิด
เธอรักฉันด้วยชีวิตกว่าใครในทุกสิ่ง
ฉันรักเธอมากยิ่งด้วยหัวใจที่เป็นจริง
เป็นทุกสิ่งเธอคือราชินีแห่งดวงดาว. 

                      แก้วประเสริฐ.