รอยอาวรณ์สอนใจให้สะท้อน เรื่องราวก่อนครั้งเก่าเราแทบตาย รอยอาวรณ์สะท้อนกร่อนใจกาย ไม่เคยหายอาวรณ์จึงต้องตรม รอยอาวรณ์สะท้อนภาพจาบเจ็บจ้วง ไฟสุมทรวงร้อนรุ่มกลุ้มไม่หาย ความรักเก่าครั้งก่อนมอดมลาย หรือเจ้าหมายมาซ้ำย้ำอาวรณ์
6 พฤษภาคม 2547 01:04 น. - comment id 261523
รอยคงจะลึกพอดูนะ อิอิ
6 พฤษภาคม 2547 06:37 น. - comment id 261541
รอยอาวรณ์ครั้งก่อนกลุ้มไม่หาย เราแทบตายรอยรักหยักเป็นแผล ลึกเจ็บลึกฝังรากยากดูแล ใจพ่ายแพ้กับรักเก่าเฝ้าอาวรณ์ นั่งถอนใจถอนใครออกจากจิต แต่ยังติดว่ารักมากยากเกินถอน อกข้าร้าวเพียงใดใจอ้อนวอน ขอคนสอนรักจริง....มาอิงกาย(ใจ) ............................................................... เศร้าอีกแล้วนะ.... แต่ไม่เป็นไร.... ประกาศหาคนสอนให้แล้ว..อิอิ ...............................................................
6 พฤษภาคม 2547 11:20 น. - comment id 261623
เหลือเพียงรอยอาวรณ์ ซุกซ่อนกัดกร่อนให้รวดร้าว แอบหัวใจหลบไว้ใต้ปีกของแสงดาว สายลมหนาวยังแทรกซอนสะท้อนใจ ++กลอนเพราะจังค่ะ..อ่านแล้วเหงาๆเนอะ++
6 พฤษภาคม 2547 18:47 น. - comment id 261838
ไม่เคยซ้ำไม่เคยเติมเพิ่มรอยเจ็บ มีแต่เก็บรอยรักปักห่วงหา ให้พี่แล้วด้วยใจในวิญญา ขอได้โปรดเชื่อเถอะหนาว่ารักจริง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ แหมใครทำคุณเรไรได้ลงคอหรือค่ะ ไม่มีหรอก จริงไหม ใครจะกล้าหลอกคนน่ารักอย่างคุณหละค่ะ อิอิ*-*