ต้นอ้อ...เจ้าล้อลมเล่นอยู่แห่งไหน ใยเงียบไปไม่ส่งข่าวหากันบ้าง ไม่รู้รึอย่างไรคนห่างไกลแสนอ้างว้าง อยู่กับใจที่เคว้งคว้างเมื่อไม่มีเธอ เป็นห่วงนักเมื่อเธอห่างหาย กลัวไม่สบายกลัวทุกอย่างจนใจเพ้อ กลัวว่าความคิดถึงที่มีจะไม่ถึงใจเธอ กลัวจนน้ำตาเอ่อข้างในของหัวใจ
4 พฤษภาคม 2547 23:58 น. - comment id 260781
โอ้ความคิดถึงที่ล้นเอ่อ จนใจเพ้อรักเธอมิรู้คลาย รักไม่จืดจางลางเลือนหาย รักสลายเมื่อใจเธอเป็นสายลม มาทักทายนะ
4 พฤษภาคม 2547 23:58 น. - comment id 260782
เขียนเป็นคนแรกเลย รู้สึกถึงความคิถึงได้จากกลอนคุณ
4 พฤษภาคม 2547 23:59 น. - comment id 260783
เขียนเป็นคนแรกเลย รู้สึกถึงความคิดถึงได้จากกลอนคุณ
5 พฤษภาคม 2547 00:24 น. - comment id 260796
เป็นห่วงนักเมื่อเธอห่างหาย ฉันกลัวว่าเธอจะไม่สบายให้ห่วงหา ยิ่งไม่มีโอกาสได้พบหน้าคาดตา รู้ไหมเป็นห่วงตลอดเวลาที่หายใจ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
5 พฤษภาคม 2547 01:10 น. - comment id 260821
ห่างกายห่างใจสุดห่วงหา จะเหว่ว้า จะเหงา เศร้าแค่ไหน จากนี้ไปต้องห่างแล้วสองใจ แล้วเมื่อไรจะคืนกลับมารวมกัน ***คิดถึง คุณสื่อได้ดีจัง ชื่นชม***
5 พฤษภาคม 2547 20:57 น. - comment id 261403
ห่างไปไหน ใจหวนหา ทุกคราเลบ
7 พฤษภาคม 2547 20:21 น. - comment id 262731
ขอโทษน้า ที่ต้นหาย-ััั ัวไป อืม มะค่อยมีเวลาด้วย ก็เรื่องงานนั่นแหละ อ้อน่าจะรู้นะ ว่าช่วงนี้มันยุ่งขนาดใหน แล้วก็เข้าเอ็มไม่ได้ด้วยอ่ะนะ (((((((((((((( คิดถึงน๊ะ))))))))))))))))
8 พฤษภาคม 2547 12:56 น. - comment id 263133
ขอบคุณมากนะค่ะกัน.....ขอบคุณสำหรับคำติชมขอบคุณมากค่ะ....