..แด่ดวงวิญญาณแห่งเธอ..….!

รัถยา

กุสุมิตลดาเวสิตาฉันท์ ๑๘

๑  ภูษาพลิ้วริ้วแวววิจิตรไสว   
     		
     พรูพระพายไล้    	วธูรอง
๒ เยื้องร่างย่างย้ายองค์ดุจะอณุละออง      
 
   ชื่นละมุนมอง     	กระชับมน
๓ โอษฐ์เอื้อนเหมือนสรวงปันพิรุณะจะประปรน    
   รายระรื่นดล   	ภิรมย์แด
๔ เนียนนุ่มผิวนวลเรื่อศุภะภวจะแล  
   	
   ราวจรัสแข  	ขจ่างไข
 
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔

๕  เคียงชื่นกระชับกรชะช้อน           	    ทะนุอร ณ อ้อมใจ
    ร้อยเรืองสราญอุระวิไล             	     ก็ระร่ำพะพร่ำเรียง
๖  จวบนั้นก็เนามนสนิท             	     และเกาะจิตผจงเคียง
   นับนานก็เนืองดุจะพะเนียง        	     ก็จรัสและชัดฉาย
๗  ยามห่างก็ห่วงหทยหา             	      กุสุมาสุคันธ์ราย
     แทนปราณประโปรยรมยปราย                   สิประทังพลังทาน
๘  เฝ้าแลบุหลันจรสแสง                             นยแจง ณ จิตจาน
     แสงนวลก็นัยน์ดนุผสาน                        สิประทิน ณ ปิ่นสม
๙  จำรัสมาสรัศมี                                         ก็ทวีภิรมย์พรม
     ราตรีก็ต่างนยนชม                                 สิประสาน ณ ลานจันทร์