หน้าส่วนตัว
ฉันยืนอยู่ตรงนี้
แต่ไม่มีใครเห็น
การมีตัวตนช่างยากเย็น
ตัวฉันเป็นเพียงความมืดดำ
ฉันยืนอยู่ตรงนี้
รอบข้างมีผู้คนคราคร่ำ
แต่ทุกคนไร้ความทรงจำ
ปล่อยฉันเหงาช้ำ อยู่อย่างเดียวดาย
ฉันยืนอยู่ตรงนี้
อย่างมีตัวตนแต่คนหลบหาย
ไม่เคยฟัง ไม่เคยปลอบคลาย
ปล่อยฉันยืนตาย......อยู่ตามลำพัง
ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้
ในมุมที่มีแต่คนกลบฝัง
มุมหนึ่งในสังคมที่คนคอยปิดบัง
มุมหนึ่งที่ยังเกาะความหวัง.....เฝ้ารอคอย
ช่วยมองเห็นฉันบ้าง
อย่าให้อ้างว้าง..พลังถดถอย
ฉันก็เป็นคน เป็นมิใช่น้อย
แม้บางอย่างด้อย.......แต่ฉันก็เป็น คน
มีอีกหลายมุมของสังคมที่เราไม่เคยเข้าไปสัมผัสอย่างลึกซึ้ง แต่เราก็รู้ว่ามีอยู่
กลอนบทนี้ได้แรงบันดาลใจมาจาก ผู้คนที่อยู่ในมุมนั้น
คนที่มองไม่เห็น
ลองเปลี่ยนแนวการแต่งบ้างฟังเรื่องรักมาบ้างแล้ว ลองอ่านกลอนนี้เผื่อจะได้เห็นอีกมุมหนึ่งของชาติกานต์
ชาติกานต์ 2 พ.ค. 2547 23:26 น. - ID 52610 
795
12
0
2 พฤษภาคม 2547 23:41 น. - comment id 258936
มุมมองที่แตกต่าง อยู่ระหว่างการค้นหา แต่เมื่อเธอเสนอผ่านอักษรา จึงรู้ได้ว่ามีหลายมุม *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ มามองมุมต่าง ๆ*-*
2 พฤษภาคม 2547 23:54 น. - comment id 258947
ในมุมมองของคนบนโลกกว้าง
มีทั้งความอ้างว้างและห่างเหิน
ถึงตาเห็นความเป็นไปแต่ใจเมิน
เราก็เดินคนละทางจนห่างกัน
หากเพียงเราจะเหลียวมองคนอื่นบ้าง
คงช่วยสร้างกำลังใจต่อไฟฝัน
แบ่งปันสิ่งมีค่าสารพัน
มองเห็นกันด้วยใจใช่ด้วยตา.
แวะมาทักทายและให้กำัลังใจคุณชาติกานต์ครับ นอกจากคุณจะเขียนกลอนเพราะแล้ว ยังมองเห็นความเป็นมา เป็นอยู่ และเป็นไปด้วยครับ.
3 พฤษภาคม 2547 00:16 น. - comment id 258969
เข้าได้แล้วเหรอ
3 พฤษภาคม 2547 00:26 น. - comment id 258981
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ ขอบคุณสำหรับคำชมและกำลังใจนะคะ คุณ ผู้หญิงไร้เงา คุณเกียรติ กรัชกาย กลอนของคุณก็เพราะเช่นกัน อัณณพเพิ่งเข้าได้นี่แหละ พยายามตั้งหลายวัน
3 พฤษภาคม 2547 05:45 น. - comment id 259085
แม้ไม่มีใครมองเห็น จะขอเป็นเช่นภูผา ยืนหัดแข็งแกร่งทุกเวลา คอยรักษาโอบรักพักเพียงเธอ
3 พฤษภาคม 2547 08:43 น. - comment id 259114
เวลาที่รู้สึกอ้างว้างขนาดนี้ อย่าอยู่คนเดียวนะคะ เดี๋ยวจะเหงาๆๆๆ เป็นห่วงค่ะ
3 พฤษภาคม 2547 09:59 น. - comment id 259132
จะยืนอยู่ตรงไหน ไม่มีใครเขามองเห็น ไม่ใช่เรื่องจำเป็น อย่าหลบเร้นเห็นตัวเอง อย่างน้อยขอให้เราได้เห็น รู้ตัวของเราเองว่าเป็นอย่างไรแน่
3 พฤษภาคม 2547 16:34 น. - comment id 259423
ขอบคุณที่เข้ามานะคะ คุณmagic คงไม่รู้สึกเช่นนี้บ่อยหรอกค่ะ คุณนางฟ้าซาตาน แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นก็จะไม่อยู่คนเดียว ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ คุณชัยชนะขอบคุณที่เข้ามา อย่างน้อยตอนนี้ชาติกานต์ก็เห็นตัวเองว่าเป็นคนที่ชอบแต่งกลอนค่ะ ขอบคุณมาก แต่กลอนนี้ชาติกานต์ขอบมอบแด่ คนที่ไท่ค่อยมีใครมองเห็น ที่อยู่ในสังคม
3 พฤษภาคม 2547 17:26 น. - comment id 259474
ปลาวาฬมาทักทายนะคะ กลอนเศร้าๆมากมาย สักวันจะมีใครสักคนมองเห็นเรานะคะ ปลาวาฬมาทักทายค่ะ
3 พฤษภาคม 2547 17:49 น. - comment id 259493
คุณปลาวาฬสีน้ำเงิน
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ถ้าไม่มีใครมองเห็นก็คงเศร้ามากแบบนี้ แต่ตอนนี้ดีนะว่ายังมีคนเห็น และเห็นตัวเอง
3 พฤษภาคม 2547 19:06 น. - comment id 259551
มีคนเข้ามาคุยเยอะแล้ว ไม่พิมพ์แล้วนะคิดไม่ออกอ่ะ
4 พฤษภาคม 2547 18:54 น. - comment id 260489
ชาติกานต์เมื่อกี้เป็นที่ที่เข้ามาอ่านงานไม่ใช่ชาติกานต์จริงนะคะขอบอกไว้ก่อน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
