หอมกลิ่นหวลชวนฝันของวันใหม่ แสงแดดใสทอประกายเป็นสายรุ้ง สายตามองฟ้าครามชานนอกกรุง มโนฟุ้งควุ้งกระจายหมายคว้ามัน สัมผัสลมประหนึ่งเตือนถึงตัว อย่าเมามัวสิ่งเร้นที่เห็นนั้น วันวานเก่าวันวานเราอยู่ไหนกัน จุดเริ่มฝันจุดเริ่มใฝ่ใช่ลบเลือน ใบไม้พร้วริ้วล่วงเกิดห้วงคิด อันชีวิตเก่งกาจคงคลาดเคลื่อน เลอเลิศรสประดับก็ลับเดือน คือย้ำเตือนคืนสู่ธุลีดิน สเน่ห์โลกดึงดูดฉุดกระชาก หลงสวาทอยากลองลิ้มรสลิ้น หยุดให้ไหวต้านให้อยู่ด้วยอาจิณ แล้วสูดกลิ่นวิญญาณซาบซ่านกาย แว่ววาบหวิวทิวทัศน์สะบัดสวย ดอกไม้รวยระรินรื่นชื่นความหมาย ตราบทะเลจรดฟ้าไม่ว่าวาย หากสุดท้ายไม่ลืมตัวเราคือใคร ๚ะ๛
30 เมษายน 2547 14:55 น. - comment id 257446
อารมณ์ดีจริงๆนะคะ มาทักทายนะ
30 เมษายน 2547 15:17 น. - comment id 257456
เล่นคำได้ดีนิ....เขียนบ่อยๆนะ...รออ่าน
30 เมษายน 2547 15:34 น. - comment id 257465
เอ่อ รูปอ่ะ มีเยอะนักนะ ตาเปา รู้สึกว่ามันจะขัด ๆกันไหม กลอนกะรูปน่ะ แวะมาแซว เหมือนกันย่ะ ทำงานก่อน อิอิ
30 เมษายน 2547 16:36 น. - comment id 257485
รูปสวย กลอนเพราะเช่นเคยนะคะ ปลาวาฬมาทักทายค่ะ
30 เมษายน 2547 17:25 น. - comment id 257513
อารมณ์ดีเหลือเกินนะคับท่านเพ่.. กลอนภาษาสวยดีแท้..อิอิ รูปก็สวยด้วย ^_^
30 เมษายน 2547 18:40 น. - comment id 257591
โรแมนติกจริงนะคะคนเขียน อะไรนะลัลลัลนั่นฮัมเพลง รักครื้นเครงเกาะใจหรือไรหนา เฮ้อมีรักก็นี่ดีนะนา สบายอุราแต่งกลอนรอนหวานเริง
30 เมษายน 2547 23:17 น. - comment id 257755
กำลังง่วงว่าจะไปหานอนแล้วนะสิดน้อง ตาสว่างมีพลังเพิ่มขึ้นอีกยก คงนอนดึกซักวัน พี่ว่าน้องแต่งกลอนแปดได้เยี่ยมจริง ๆ เทคะแนนให้เยี่ยมกว่ารูปที่ลงอีก จ่องจูงสู่สูงสุด ก็พลันหยุดอยู่กับที่ หนทางก้าวย่างมี เดินลงยืนยังพื้นดิน
30 เมษายน 2547 23:37 น. - comment id 257772
มาอ่านงาน..กลอนสุภาพ...แต่รูปภาพล่ะ?
30 เมษายน 2547 23:53 น. - comment id 257781
ด้วยกลิ่นสาวเย้ายวนชวนให้ติด มากด้วยฤทธิ์เสน่หาพาใจให้หลง บ่นละเมอเพ้อหาตะวันส่องแสงลง จิตยังคงใฝ่รักไหนบอกละคืนสู่สามัญ.......อิอิ แก้วประเสริฐ. ล้อเล่นครับ....ระบายเต็มหัวอกเลยนิๆๆๆ
1 พฤษภาคม 2547 00:19 น. - comment id 257803
....สวัสดีค่ะ... ..มาเยี่ยมนะคะ... ..~-~..