คนที่ยืมยาสีฟันเธอประจำ และคนที่ทำเธองอแงบ่อยบ่อย แต่เพื่อนมักล้อว่าชอบเธอไม่น้อย เขาเองละที่คอยทะเลาะกับเธอ จำเขาได้เปล่าคนที่ดูซื่อเซ่อ คนที่ป้ายแกล้มเธอด้วยยาสีฟัน และเธอก็วิ่งไปฟ้องคุณครูพลัน แต่ตัวเขานั้นก็วิ่งหลบเร็วไว ยามนอนครูเข้ามาเขาแกล้งหลับทันใด แต่เวลาครูไปลุกขึ้นแอ็คชั่น เขาเองละเป็นชุปเปอร์แมนคนนั้น ว่าแต่เธอจำวันนั้นได้หรือเปล่า วันที่เขามาทั้งชุดเป็นสีขาว และเขาก็บอกกล่าวว่าเป็นพระเอก ก็วันนั้นไงเขาคิดว่าวันเด็ก เลยโดนล้อว่าขี้เก็กอยู่หลายวัน ก็เขาไงที่ชอบกินยาสีฟัน เธอจำเขาคนนั้นไม่ได้จริงหรือ มีคนเดียวละที่โรงเรียนล่ำลือ ขึ้นชื่อเรื่องหลบแถวอยู่เป็นประจำ จำได้ยังก็คนที่เธอแอบขำ คุณครูทำโทษเขาที่หน้าเสาธง เสร็จแล้วเดินเข้าแถวเขาทำหน้างง ว่าพวกเธอขงขำอะไรกันนักหนา เธอก็ยิ้มและบอกว่าสมน้ำหน้า โดนครูดุด่าเป็นเด็กไม่เอาไหน แต่เขาก็ทำท่าเหมือนยิ่งชอบใจ พร้อมขู่เธอไปว่า เข้าห้องเจอกัน
วิจิตร ภู่เงิน 27 เม.ย. 2547 14:06 น. - ID 52223 
1083
6
0
27 เมษายน 2547 14:20 น. - comment id 255288
วิจิตรมีบทกลอนมาโพสให้ได้อ่านกันเรื่อยๆครับ ***ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมครับ
27 เมษายน 2547 14:32 น. - comment id 255295
ฮะ ฮะ ฮะ น่ารักจังค่ะ อ่านแล้วคิดถึงตอนเรียนอนุบาลเหมือนกัน - - -ฝันชอบแกล้งเพื่อนด้วยนะ เห็นด้วยเลยค่ะ ไม่ง่วงก็จะมาให้เรานอน เฮ้อ -- ชอบค่ะชอบ
27 เมษายน 2547 14:41 น. - comment id 255309
หน้าส่วนตัว
โอ้โห........
ท่านช่างมีภาพอดีตที่น่าจดจำ.....
.และน่ารักเสียยิ่งนัก............
อุอุ
27 เมษายน 2547 19:08 น. - comment id 255541
สนุกมากท่าน
27 เมษายน 2547 19:54 น. - comment id 255569
จำได้ดีเธอคนนี้ที่แกล้งฉัน ชอบมาทำให้เรานั้นได้เลอะเสมอ ยิ่งจำได้ตอนเธอโดนครูทำโทษนะเออ เพราะเราแอบหัวเราะเธอเสมอไม่รู้หรือไง *-*จำได้ซิค่ะ แหมก็เราแอบหัวเราะทุกทีที่เธอโดนทำโทษเลยทำไมจะจำไม่ได้หละค่ะ อิอิ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
27 เมษายน 2547 21:24 น. - comment id 255656
** อ่าา .. น่ารักกกกกกก . . มากเลยค่ะพี่วิจิตร .. .. แตงก็มีความทรงจำดีๆเหมือนกัน อิอิ ^_____^
27 เมษายน 2547 23:08 น. - comment id 255720
ดีแล้วล่ะน้องวิจิตรฯ อย่างน้อยก็ไม่เป็นโรคความจำเสื่อมนะ กลับช่วยให้เราสมองพัฒนายิ่งๆขึ้นอีก และยังให้ความสนุกเพลิดเพลินคลายความเคลียดเงียบเหงาเสียได้ แต่อย่าไปจริงจังอะไรในบทกลอนที่เราแต่งก็เท่านั้นเองแหละ อย่าหาว่าเตือนนะ
.
แก้วประเสริฐ.
27 เมษายน 2547 23:23 น. - comment id 255727
กระเป๋า..ใบนั้น...
เรนจำได้.. หายไป..วันก่อน..
มีคน..แอบเอาไปซ่อน..
หายตอน.. ที่เรน..นอน..กลางวัน..
ใครร่า..ที่ชอบแกล้ง...
ชอบแปลงกาย..กินยาสีฟัน..
บอกแล้ว..มัยร่า..ม่ายจำ..
สั่งย้ำ.. ให้..เธอทำ อยากเป็นเพื่อนฉัน..ต้องกินยาสีฟัน.. หนึ่งโล.. (อิอิอิ.).
..เธอมัน..ขี้เก็ก..
วันเด็ก ..ทำเต้ะ..ถือว่าเป็นเด็ก..ตัวโต...
ฉันเล้ยยแกล้ง..ให้เธอ..ร้องไห้โฮ..
สุขใจสุโข.. คนโก้...ยิ้มแฉ่ง.. อิอิอิ..
..zzz z z z z
27 เมษายน 2547 23:26 น. - comment id 255729
ยาสีฟัน แปรงทุกวัน กลัวฟันผุ มาแหย่ยุ ยอกเย้า อย่าถือสา เขาให้แปรง วันหนึ่งเท่ สามเวลา นิ้วทั้งห้า ล้างหรือยัง ก่อนนั่งแปรง พี่ลืมแล้วถ้าสมัยอนุบาลคิดไม่ออก วิจิตรความจำดีมากครับ
28 เมษายน 2547 06:58 น. - comment id 255841
จำได้ดีจังนะครับ เขียนได้น่ารักดี
28 เมษายน 2547 15:44 น. - comment id 256128
***คุณพาฝันรู้ตัวหรือเปล่าครับว่ากำลังเป็นเด็กดื้อ ***ขอบคุณกระดานโต้คลื่นครับ ***ขอบคุณน้ำมากๆๆๆๆๆ ครับ ดีใจมากๆๆๆๆ ครับ ที่คนเก่าๆได้เข้ามาเยี่ยมเยียน ***คุณผู้หญิงไร้เงาจำได้แล้วหรอครับ .. คืนนี้วิจิตรนอนหลับแล้วละ ***ขอบคุณกระดาษกาวครับ ***ขอบคุณพี่แก้วประเสริฐมากครับ ***คุณเรนหรอแกล้งผม .. วะ ฮะๆ ขำๆ ตัวเปรี้ยวตัวจริงอยู่นี่บอกให้ ***พี่ชัยชนะใช่ว่าวิจิตรความจำดีหรอกครับ .. เพียงแต่วิจิตรไม่อยากลืมมันมากกว่า .. อยากที่จะเข้ามาเปิดเจอบ่อยๆ ครับ ***คุณผลิใบสู่วัยกล้าครับเพียงแต่วิจิตรเห็นว่ากวีคนที่เขียนเรื่องเขียนบทกลอนมักจะเขียนไปข้างหน้าหรือในปัจจุบัจเสมอ .. ทั้งๆที่กวี .. คนเขียนทุกคนมีอดีตมีความทรงจำดีที่ผ่านมา .. วิจิตรเพียงสกิดพวกเขาให้ .. กลับมากลับวันเก่าๆครับ ขอบคุณทุกคนที่เวะเข้ามาเยี่ยมชมครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
