......สักวัน........

อาภาภัส

   
           
                เก็บอารมณ์ข่มใจในความรัก
                เทพพิทักษ์ท่านลืมเลือนลางหาย
                มิใยกู่เกริกฟ้าแทบวางวาย
                เงายังฉายฉาบเร้นเป็นแรมรา
                
               ใจยังด้นค้นตามพนาเนิน
                แลพิศเพลินมวลเหล่าภมรผา
                ล้วนโฉบฉิวปลิวส่ายบันเลงลา
                สุดเหลียวหาคราโศกทั้งโลกครวญ
               บุกยังแดนแมนสรวงบ่วงสวรรค์
               เข้าเขตฝันฝากพรหมยังผกผวน
               ด้วยนิทราลืมเปลี่ยนปรับกระบวน
               รักจึงรวนป่วนพิษฤทธิ์ราวเพลิง
               เริงโลดลิ่วลามเลียเพลียชีวิต
               หวังศรสิทธิ์สลักใจให้เถลิง
               ก่อเกิดเกลียวเหนี่ยวรัดกระหวัดเริง
               มิป่นเปิงคงมั่นมโนรมย์
                แต่อาเภทเมฆามามีดมิด
                กั้นบังทิศทางจรจิกถาถม
                จึงวอนลมผายผันเบิกทางตรม
                ช่วยชี้ชมนำชักรักมาเคียง
                 จารจดสาส์น สื่ออินทร์อิศวรสรวง
                  จงตักดวง หฤทัยมิเหเฉียง
                  โปรยพิภพ สยบรัก จัดรายเรียง
                  พร้อมพรักเพรียง เสียงพิณ  พรมประดัง
 
                  กล่อมเจ้าเอย หัวใจ  ให้หวานหวาม
                  ฟ้างดงาม เติมสี    ระวีหวัง
                  ผูกใจคู่   รัวพลัน  ลั่นระฆัง
                  สวรรค์ฟัง บพิตรเอื้อ  เกื้อ   สักวัน