เกิดเป็นนกผกผินทุกถิ่นฟ้า ต้องฟันฝ่าฟากเขาเข้าป่าใหญ่ บินตะลอนร่อนเลี้ยวเที่ยวทั่วไซ้ ท่องเรื่อยไปเป็นประจำจนค่ำคืน มิอาจบ่นทนไปใช้ปีกบิน เหนื่อยแทบสิ้นสุดชีวีไม่มีฝืน คือชีวิตลิขิตไว้ใช้ยั่งยืน จึงเริงรื่นชื่นบานสราญใจ หากเหนื่อยนักพักผ่อนนอนคาคบ อยู่สงบหลบหน้าล้าแดดใส ยามบ่ายคล้อยค่อยผินโบยบินไป หากินใหม่จนมืดยืดชีวี แม้แต่คนด้นไปไม่ต่างนก ต้องโผผกผจญภัยในวิถี มุ่งข้างหน้าฝ่าฟันขยันมี มิอาจหนีหนี้ชีวิตลิขิตมา 23 เมษายน 2547
นกตะวัน 23 เม.ย. 2547 16:58 น. - ID 51963 
412
4
0
23 เมษายน 2547 18:51 น. - comment id 252969
หน้าส่วนตัว
**** ชีวิตคนต้องดั้นด้นและค้นหา
ใช่...ส่วนหนึ่งอาจเพราะโชคชะตาลิขิตชีวิตฉัน
อาจจะเหนื่อยและท้อบ้างกับคืนวัน
จะโรมรันฟันฝ่าท้าสู้ไป
****ไม่มีการยอมแพ้กับโชคชะตาแน่นอนค่ะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
23 เมษายน 2547 18:54 น. - comment id 252973
เกิดเป็นคนทนไว้ก็ใช่ว่า ถึงใส่บ่าเดี๋ยวคงแตกต้องแบกหาม ข้อกำหนดกฏให้จำต้องทำตาม อย่าวู่วามทนอย่าท้อเดี๋ยวก็ดี
23 เมษายน 2547 22:15 น. - comment id 253089
ตอนที่ฝนตกคะนอง บางทียังเห็นนกบินเลยค่ะ แต่คนกลับหลบอยู่ใต้หลังคา..
24 เมษายน 2547 15:30 น. - comment id 253455
เขียนดีเป็นนิสัย และ เป็นนิจสินค่ะ
26 เมษายน 2547 15:12 น. - comment id 254535
ความหมายดี ค่ะ เขียนได้สื่อ มากค่ะ แวะมาชม ค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
