แด่คุณครูที่รักยิ่ง

แก้วประเสริฐ

         แกร๊งๆๆ..แกร๊งๆๆๆ..แกร๊ง	เสียงระฆังสะท้านสำเนียงวังเวงแว่ว
นักเรียนรีบเรียงหน้าพามาเข้าแถว	เสียงเจือนแจ้วเพลงชาติประทับใจ
สวัสดีครับสวัสดีค่ะคุณครูครับค่ะ	จ๊ะนักเรียนทุกคนด้วยหน้าอันผ่องใส
ยิ้มระรื่นชื่นบานกันทุกคนไป	แสนชื่นใจหน้าบานกันทุกคน
ร่างระหงส์องค์เอวน้อยของครูสาว	เธอเริ่มขานชื่อนักเรียนที่ได้สน
หาได้มีนักเรียนขาดไปไม่พากล	เพราะทุกคนล้วนขยันและรักครู

         กอเอ๋ยกอไก่ขอไข่อยู่ในเล้า	สำเนียงแจ๋วประสานไพเราะหู
เด็กทุกคนดูขยันท่องตามคุณครู	เพื่อเชิดบ้านเมืองแลวงศ์ตระกูล
บัดนี้เติบใหญ่วัยขึ้นแก่กล้า		ได้วิชาความรู้ครูสาวสั่งมิได้สูญ
แต่ครูกลับเสื่อมชราไปให้อาดูร	โอ้บุญคุณครูเหลือล้นพ้นคณา
น้ำตารินไหลหลั่งลงอาบแก้ม		ด้วยครูแสนรักจากไปไม่หวนหา
มอบวิชาความรู้ให้แล้วไม่กลับมา	โอ้ครูจ๋าฉันพลิกฟื้นถึงความจำ

         ครูนั้นเล่าเฝ้าสอนให้ได้คิด	สุจิปุริจำไว้อย่าลืมนะพ่องามขำ
หมั่นท่องเอาแล้วเจ้าจงจดจำ		ปฏิบัติตามครูไว้ให้พองาม
ปากเป็นเอกเฉกเช่นหางเสือแล่น	สู่แนวแคว้นพ้นภัยอย่าได้ขาม
จงอ่อนน้อมถ่อมจิตใจให้งดงาม	แล้วคิดตามให้เหมือนเลขที่เป็นโท
หนังสือเล่าเฝ้าหมั่นอ่านขยันท่อง	ดุจแผนที่ทองอย่าวางไว้ให้ดูโก้
จะร่ำรวยยากจนเป็นคนที่ใหญ่โต	มิใช่โม้ครูจัดเอาไว้ให้เป็นตรี

         อันผิดถูกชั่วดีนั้นมีไว้เจ้าคงคิด	หากแม้นจิตฝึกเอาไว้ให้เป็นศรี
ควรกระทำในเรื่องราวแค่พอดี	อันชั่วดีครูจึงจัดเอาไว้ให้เป็นตรา
สิ้นครูแล้วเจ้าจงหมั่นขยันเพิ่ม	เสริมความรู้เข้าไว้ให้มากหนา
ความรู้ครูสิ้นแล้วเพียงแค่ตำรา	วันข้างหน้าโลกกว้างยังห่างไกล
ก้มลงกราบบนพื้นพสุธาผวาจิต	แต่ยังคิดถึงคุณครูเล่าเฝ้าสั่งไว้
หมั่นศึกษาวิชาเพิ่มเสริมเติมขึ้นไป	โดยใช้ตำราครูเล่าเฝ้าเลี้ยงตัวเอง

         จึงขอฝากเพื่อนพ้องและน้องพี่	คิดให้ดีก่อนจะทำคงตรงเผง
ผมแต่งกลอนนี้ขึ้นเพราะยำเกรง	ตามที่เห็นอยู่ในปัจจุบันนั้นระแวง
หากผิดพลาดพลั้งไปในความคิด	แก้วประเสริฐซิรับไว้ไม่คิดแย้ง
หากกลอนดีพอขอช่วยกันเป็นแรง	กระจายแหล่งให้เจิดจ้านภาลัย
อันความดีมอบไว้แด่คุณครูผู้สั่งสอน	ที่ท่านจรจากฉันไปตามอายุขัย
ขอบังเกิดบนสวรรค์ฟากฟ้านภาลัย             ลูกศิษย์ไซร้กราบไหว้บุญคุณครูชั่วสิ้นลม.

                                              แก้วประเสริฐ.