ขาวพิสุทธิ์

แก้วประเสริฐ

          หยาดรุ้งงามราวดวงดาวรุ่งจิต
รุ่งความโศภิตรุ่งชีวิตชายแม้เงา
ดวงตาคมซื้งซึ้งดังเพชรวาว
เนตรงามอค้าวหยาดรุ้งราวหยดน้ำริน

          ยินเสียงเพลงแว่วหวานสำราญจิต
ให้ครุ่นคิดถึงเพลงรักดุจกระแสร์สินธุ์
เหมือนหยาดฟ้าหลั่งไหลมาชโลมดิน
ทำให้สิ้นทุกข์มลายสิ้นหายไป

          ให้คิดถึงสาวนางหนึ่งพึงโศภิต
ทั้งจริตกิริยาท่าทางงามแจ่มใส
อรชรอ้อนแอ้นสวยสดแสนวิไล
เธอแต่งกายชุดขาวงามล้ำอลังการ

          เธอประสานไว้ด้วยหมวกอันสีขาว
แถบดำวาวขาวตัดครอบไว้บนเกศา
ใบหน้าแย้มยิ้มพริ้มพรายยามเจรจา
แสนเสน่หาแก่ปวงชนจนหลงลืม

          ความเจ็บป่วยได้ไข้แทบหายขาด
เธอช่างฉลาดเจรจาเข้ามาเสริม
มธุรสอันอ่อนหวานนำมาช่วยเติม
พอเธอเริ่มเจรจาพาไข้แทบคลาย

          เธอบากบั่นต่อสู้งานด้วยชีวิต
โดยมิคิดว่าชีพเจ้าจะสูญสลาย
ในแนวรบมากนักมิกลับกลาย
แม้แต่ชายบางคนมิกล้าเข้าต่อกร

          คุณแห่งความดีที่พวกเธอได้รับ
คือเครื่องประดับสีขาวเป็นอนุสรณ์
ขาวพิสุทธิ์ผุดผาดไว้เป็นเครื่องอาภรณ์
เพื่อจะวอนโลกให้จดจำคำว่าพยาบาล.

                  แก้วประเสริฐ.