เที่ยวกันมันส์นะเว้ย พวกแก ไปเที่ยวไม่เหลียวแล นี่บ้าง ปล่อยไว้ไม่แยแส สุดโศก ฉันโกรธแกเท่าช้าง หนุ่มครั้งตกมัน แกบอกฉันรีบร้อน เหลือคณา แว่บหนึ่งก็เลิกลา กลับบ้าน เออ! ถ้าอยากกลับช้า ก็บอก จะต่ออีกกี่ร้าน ไม่คร้านหรอกหนา แกว่าฉันอีกเจ้า จู้จี้ จุกจิกเกินทุกที ทุกครั้ง ฉันก็แค่ปากดี ไปเท่า นั้นเอง ลืมคิดลืมจิตยั้ง ปากไว้ไม่ทัน ฉันรู้แกอยากได้ ฉันไป ด้วยนา เพราะเพื่อนแกใช่ไหม ที่ห้าม มันยิ่งไม่ถูกใจ ฉันอยู่ เดี๋ยวจะด่าให้มันคร้าม แลกด้วยเลือดหญิง
17 เมษายน 2547 19:12 น. - comment id 248618
น่ารักดีค่ะ กลอนก็เพราะมากค่ะ
17 เมษายน 2547 19:26 น. - comment id 248626
.....อ่านแล้วงงตรงไปหรือเปล่าคะ ...มีสองคนหรือคะในโคลงนั่น ...แล้วเหตุใดที่เขาทะเลาะกัน ..ไยกลับผันชื่อเรื่องว่าขี้งอน งงๆๆๆ
17 เมษายน 2547 22:05 น. - comment id 248741
เป็นโคลงที่สนุกดีค่ะ อ่านแล้วฮาดี