เสียงครวญแห่งความรู้สึก ปลุกห้วงสำนึกเมื่อครั้งยังเด็กๆอยู่ คำแม่เคยกล่อม.....ยามที่ฉันนอนแปล ร้องเรือเฮ้....ลูกแม่ชาวเลได้ฟังยังจำ ...ได้อารมณ์ รักไม่รวนเร เขเรือกำหนด ...
28 กันยายน 2547 09:15 น. - comment id 283352
เด็กคนนี้ชื่อ เอ เป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม วันนั้นเป็นวันสอบซ่อม เอได้มาที่ รร เพื่อที่จะสอบซ่อม ระหว่างที่รอเพื่อนๆอยู่นั้น เอ ก้อเหลือบไปเห็นสิ่งๆหนี่ง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆกับสิ่งๆนั้น มันคือกล่องใส่กระดาษกล่องหนึ่ง เอนั้นไม่รู้ว่าในนั้นมีอะไร แต่เขากอ้ได้เก็บกล่องนั้นไป หลังจากที่เขาสอบซ่อมเสร็จแล้ว เอและเพื่อนๆก้อกลับบ้านทันที พวกเขาอยากรู้ว่าในกล่องนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ ตกกลางคืน เอและเพื่อนๆก้อไปที่สนามเดะเล่น และเปิดกล่องๆนั้น ข้างในกล่อง มีกระดาษสีดำเขียนอยู่หนึ่งแผ่น ในกระดาษแผ่นนั้นเขียนไว้ว่า * สวัสดี เราชือเปลว เป็นเด็กนร คนนึง เราถูกฆาตกรโรคจิต ข่มขืนและฆ่า หมกอยู่ในป่าแห่งหนึง ที่นั่นหนาวเน็บ ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของมนุษย์ เราพยายามร้องให้คนมาช่วยแต่ก้อไม่มีคายมา ตอนนี้เราเหงาเหลือเกิน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว จะมีครายมาอยู่เป็นเพือนเราบ้างไหม ถึงผู้ที่ได้อ่านข้อความของเรา ถ้าเทอไม่อยากให้เราลากเทอมาอยู่เป็นเพื่อนกันเรา จากนี้ไปเป็นเวลา 7 ชั่วโมง ขอให้เทอก๊อปข้อความข้างบนนี้ ส่งต่อให้สืออะไรก้อได้ เป็นจำนวน 2 coppy แต่ถ้าเทอไม่ทำตาม อีก 7 ชั่วโมง จากนี้ ฉันจะไปตามเทอมอยู่เป็นเพื่อน * หลังจากที่เอได้อ่านนั้น เอก้อไม่เชือและไม่ยอมทำตาม 7 ชั่วโมงให้หลัง เอ และเพื่อนๆก้อได้ตาย โดยที่ไม่มีสาเหตุ ********************************* เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง จนถึงขณะนี้ หมอและตำรวจยังไม่สามารถรู้ได้ว่า คายที่เป็นคนฆ่าเด็กเหล่านั้น --------------- ตอนนี้พวกเทอที่ได้อ่านกระทู้นี่ ก้อคงได้รับผลกระทบเหมือนกันหมด นั่นคือ เทอจะต้อง copy ข้อความนี้ เป็นจำนวน 2 copy แต่ถ้าเทอไม่ทำตามที่เด็กคนนั้นขอ เทอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้น อีก 7 ชั่วโมงให้หลัง ขอให้พวกเทอทุกคนโชคดี ---------------- ถ้าใครไม่เชื่อ ก้อกรุณาอย่าลบหลู่ โทดที น่ะ แต่เรากลัว ถ้าเว็บมาสเตอร์ไม่ชอบใจก็ต้องขอโทษนะคะ เรากิดไปอ่านเข้า ถึงต้องมาโพสต่อ เข้ามาหน่อยค่ะ มีข่าวลือดังมาก ตะลึง ประสบการณ์จริง จากปาก นร. ม.3 น่ากลัวอ่ะ