ต่อจากตอนที่แล้ว หวนระลึก...นึกพร่ำ...คำพระสอน ว่าเมื่อก่อน...มีปัญหา...อย่าสะเพร่า ใช้สติ...ตริตรอง...สมองเรา ขับความเขลา...ไกลพ้น...อย่าสนใจ พระพุทธองค์...ทรงตรัส...อย่างชัดเจน ว่ามีเวร...หาระงับ...ดับเวรไม่ แท้ที่จริง...ควรดับ...ขับเวรภัย ด้วยความไม่...ใส่ใจ...ในเพราะเวร ชายดังกล่าว...เฝ้าฟัง...อย่างตั้งใจ ว่าลูกชาย...คือชาย...ที่ยืนเด่น ตามล่าตัว...คนชั่ว...ตัวเหลือเดน ไม่ซ่อนเร้น...ปิดหน้า...น้ำตาคลอ โอ้ลูกเอ๋ย..หลายสิบปี...มีแต่ทุกข์ เหมือนติดคุก...คุมขัง...ช่างทดท้อ แม้ร่างกาย...เดินได้...แต่ใจหนอ มันอ้อล้อ...อ่อนล้า ...ตาตกใน ในชีวิต...เพียงหวัง...สักครั้งหนึ่ง ได้พบซึ่ง...ลูกรัก...ประจักษ์ใจ หลังจากนั้น...จะห่ำหั่น...ให้บรรลัย ก็สุดใจ...ยอมตาย...ไร้น้ำตา นายตำรวจ...ปวดใจ...พอได้ฟัง ที่พ่อพลั้ง...ทำชั่วเพราะตัว...หนา คุกเข่ากราบ...แทบเท้า...เฝ้าบิดา หลั่งน้ำตา...บิดา...ถูกจองจำ..!
12 เมษายน 2547 00:17 น. - comment id 245667
ขอบอก ตรง ๆ เลยนะ ชอบ ภาพนี้ มาก ๆ บ่งบอกถึงอารมณ์และความรู้สึกได้ดีนะครับ
12 เมษายน 2547 00:31 น. - comment id 245684
เมื่อได้อ่านตอบจบที่พบเห็น ช่างยากเย็นน้ำตาด้วยว่าฉัน แสนสงสารพ่อลูกที่ถูกทัณฑ์ ไม่รู้ว่าเพราะสวรรค์หรืออะไร ที่ต้องทำให้เรื่องราวร้าวเศร้าหมอง จนคนอ่านยังต้องมีโศกศัณย์ เจ็บแทนเขาเหลือจะกล่าวเล่ารำพัน แต่รู้ว่ากรรมของใครก็ของมันทุกท่านเจอ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคะ อ่านแล้วเศร้าไปเลยค่ะ แต่งได้เก่งมากๆๆๆๆๆๆเลยนะค่ะ ชื่นชมในผลงานคะ*-*
12 เมษายน 2547 02:22 น. - comment id 245734
@.. ที่นี่คงเป็นเช่นเอ็นไซโคลพีเดีย นักเขียนเก่งเก่งเสียจนเราไม่กล้าเบ่ง อย่างคนใหม่ * น้ำตาซาตาน* นะยอดเก่ง อ่านแล้วเฮงเหมือนถูกล็อตเตอรี่ที่หนึ่งมา..@ เขียนเก่งมากค่ะ
12 เมษายน 2547 11:04 น. - comment id 245840
...ความรัก ความแค้น แน่นจุกอก เหมือนนรกเผาไหม้เกินไถ่ถอน สายโลหิตคิดฆ่าตัวบิดร ไม่รู้ก่อนเรื่องราวเป็นอย่างไร.. *-* ยอดเยี่ยม... หาทางออกได้ดีเจงๆๆๆ