ตอไม้ที่ตายแล้ว..

ผู้เฒ่า

กล้าพฤกษาเติบใหญ่อยู่ในป่า
   อาศัยฟ้าน้ำยัง.ประทังต้น
   อยู่โดดเดี่ยวเหว่ว้าประสาตน
   ผ่านปีวนเจริญงามตามเวลา
         มองเห็นต้นพันธุ์ไม้ที่ใสสวย
   ร่วมไพรด้วยฤิทธิ์เล่ห์.เสน่หา
   แอบเฝ้าฝันร่วมวันกัลยา
   หลงพฤกษางามเด่นไม่เห็นภัย
        เห็นนกเกาะยังหวงเป็นห่วงเจ้า
   กลัวอับเฉากิ่งงามจะหวามไหว
   ลมกระโชกโบกพัดสะบัดใบ
   ยังร่ำไห้ห่วงหาและอาทร
        แล้วถึงวันเขามาเอาต้นเจ้าไป
   เจ้าก็ไหวอ่อนเอน.เช่นเขาอ้อน
   ลืมคู่ไม้เคยฝันทุกวันวอน
   มาตัดรอนพิศวาสช่างบาดใจ
        เหลือเรายืนปวดร้าวที่ราวป่า
   รอเวลาล้มลง.สิ้นสงสัย
   คงจะแห้งเหี่ยวเฉายามเขาไกล
   เฝ้าอาลัยโหยหา.น้ำตาพราว
        เปรียบตอไม้ที่ตายแล้ว.สิ้นแววสด
   โศกสลดอ้างว้างเพราะห่างสาว
   แหงนมองถามดาวเดือนเกลื่อนสกาว
   เคยเห็นเจ้าบ้างไหม.ที่หายไป
        อย่ามองเห็นเราเป็นเช่นขยะ
   เผื่อเขาผละใจพ้น.เพื่อคนใหม่
   เธอจะหวลคืนมาว่าเช่นไร
   ที่ทำไว้แผลเหลือ.พร้อมเกลือทา
        ให้เป็นแค่ผ้าเช็ดเท้า.ที่เหงาจิต
   แล้วจะคิดเก็บใช้.ยามใจหา
   ให้ลูบรอยคราบเลือน.เปรื้อนน้ำตา
   แล้วคุณค่าของใจอยู่ไหนกัน
        ฉันไม่มีเหลือหัวใจให้ใครแล้ว
   ไร้วี่แววจะฝืน.กลับคืนฝัน
   เอากิ่งหน่อต่อสาน.ความสัมพันธ์
   ไม่มีวันแตกใบ.ได้ใหม่เธอ
       ขอเป็นตอไม้ใหญ่ที่ตายแล้ว
   แต่ผ่องแผ้วปล่อยละ.วางเสมอ
   ไม่ค้นหาความรักคิดจักเจอ
   ยืนพร่ำเพ้อร่วมป่า.ที่ว่ากลอน
       บทสุดท้ายตอไม้ที่ตายแล้ว
   เขียนในแนวรักเรียง.ก็เพียงสอน
   ให้มั่นคงในรัก.ทุกวรรคตอน
   อย่ายอกย้อนเหมือนของเล่น..จะเป็นภัย..@