ฉันไม่อาจทนรับความจริงได้อีกต่อไป เมื่อเธอไม่เหลือเยื่อใยให้กันในวันนี้ ที่เฝ้าทนให้เธอรักเขาอย่างยินดี ไม่ได้แปลว่าฉันคนเดิมที่มีเธอจะต้องทำร้ายใจ หรือว่าฉันยังใจกว้างไม่พอ เธอจึงมาร้องขอให้เขามากกว่าที่เคยให้ ละเลยคนที่รักเธออย่างฉันด้วยการไม่ใส่ใจ มันเห็นแก่ตัวเกินไปที่เธอทำให้กัน ถ้าจะโทษคงต้องโทษตัวฉันเอง ที่อดทนไม่เก่งทำเพื่อเธอได้มากกว่านั้น ไม่อยากมานั่งแกล้งว่าเข้มแข็งอยู่ทุกวัน ทั้งที่ในใจมันดื้อรั้นว่าต้องเลิกรา ฉันคงไม่ทนโง่อีกต่อไป ในเมื่อความยุติธรรมในหัวใจเธอไม่เคยรักษา มันเห็นความแตกต่างที่รู้ได้ทางสายตา ว่าเขาหรือฉันที่เธอรักมากกว่า..ในหัวใจ
9 เมษายน 2547 15:53 น. - comment id 244117
เราต่อกลอนไว้ อาจดูใจร้าย ไปอ่านหน่อยนะคะ http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_50739.php
9 เมษายน 2547 23:33 น. - comment id 244347
ต่อจากนี้และคงตลอดไป ฉันจะไม่เข้าใกล้ไม่ห่วงหา พอแล้วนะฉันขอขอบอกลา ในเมื่อเธอไม่เห็นค่าของตัวฉัน เห็นแต่เขาที่เธอเฝ้าห่วงหวง ส่วนตัวฉันเหมือนกลวงลวงแค่ฝัน พอแล้วนะฉันขอจากพรากไกลกัน ไม่ขอฝันชิดใกล้ในใจเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*