หน้าส่วนตัว
รักเอ๋ยรักที่หวานซึ้งปานดวงจิต
รักสนิทแนบหทัยใจวาบหวาม
นอนยืนนั่งเช้าจรดเย็นมิดูงาม
คิดถึงความเรารักแรกจากใจจำ
ตื่นแต่เช้าเฝ้าคำนึงถึงนวลน้อง
สายหมายจ้องอนงค์รามแม่งามขำ
บ่ายคำนึงคิดหาคำพูดเพื่อความจำ
เย็นพรอดพร่ำคำว่ารักฝากใจเธอ
ท้องฟ้ากว้างเมฆมากมายยังว่าสวย
ลมไม่ช่วยอากาศร้อนยังเย็นเสมอ
ทางกันดารยังบากบั่นไปหาเธอ
ขอเพียงเจอพบเห็นกลับชื่นบาน
กาลเวลาผ่านพ้นไปใจพันผูก
รักจึงถูกเหมือนบ่วงบาศมัดใจฉัน
ใจถูกมอบหมดหัวใจไร้แบ่งปัน
โอ้รักนั้นดุจกุหลาบส่งกลิ่นโชย
ดำมีขาวขาวกลับดำคล้ายจะแกล้ง
ลบสีแสงแห่งจิตนการณ์ที่เพ้อฝัน
พลันลิขิตชีวิตรักแยกออกจากกัน
ภินท์สวาทพลันพังทลายไม่ผูกใจ
สายใยรักบังคับให้ใช้หนี้เสน่หา
วันเวลาพาหมองเศร้าไม่ผ่องใส
สิ้นหน้าที่รักแล้วทุกอย่างขอลาไกล
แต่ส่วนในของห้วงหทัยให้ใฝ่ปอง
ดอกรักเอ๋ยยามเบ่งบานไม่ลืมต้น
พอลืมตนกลับว่าต้นทำให้หมอง
สนองตัณหาพาให้ต้นน้ำตานอง
จนต้นหมองไร้คนปองหมายเชยชม.
แก้วประเสริฐ.
แก้วประเสริฐ 8 เม.ย. 2547 17:46 น. - ID 50633 
862
13
0
8 เมษายน 2547 18:41 น. - comment id 243644
ดอกรักบานในใจใครทั้งโลก แต่ดอกโศกบานอยู่ในหัวใจฉัน :: ความหมายดีค่ะ ::
8 เมษายน 2547 19:14 น. - comment id 243656
แวะมาทักทายค่ะ วันนี้มาพิมพ์งานเลยคุยได้น้อย แต่ตั้งใจแวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ กลอนเพราะนะคะ มีแรงบันดาลใจในการเขียนอย่างไรบ้างค่ะ อยากทราบนะคะ
8 เมษายน 2547 20:06 น. - comment id 243676
ตื่นแต่เช้าเฝ้าคำนึงคิดถึงพี่ ยิ่งตอนสายในฤดีไม่ถ่ายถอน เย็นยังเฝ้าห่วงหาและอาทรณ์ ยิ่งก่อนนอนยังคิดถึงคนึงคอย *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*
8 เมษายน 2547 21:28 น. - comment id 243761
.ไพเราะ..มากเลยคะ.. เรน..แวะมา..ชื่นชม..นะคะ..
8 เมษายน 2547 21:34 น. - comment id 243766
เขียนซึ้งนะคะ รูปน่ะสวยจัง ไว้จะเก็บทีหลัง อิอิ
9 เมษายน 2547 00:08 น. - comment id 243873
หากเป็นหนี้แล้ว ขอให้เป็นหนี้รักเถิด หนี้รักบรรเจิด พริ้งเพริศแสนหวาน จริงรึเปล่ามะรุ?
9 เมษายน 2547 10:14 น. - comment id 244027
แวะมาเยี่ยมค่ะ ^__^
9 เมษายน 2547 22:41 น. - comment id 244298
คุณ นางสาวใบไม้
อันดอกรักบานอยู่มิรู้หาย
คนที่ได้ครอบครองย่อมสุขสันต์
หากดอกรักหุบลงคงสักวัน
คนที่ได้นั้นต้องช้ำเหมือนคุณ.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณมากที่แวะมาเยือนครับ
9 เมษายน 2547 22:59 น. - comment id 244310
คุณ กี้
ขอบคุณมากครับที่แวะมาให้กำลังใจ จะให้ผมพูดอย่างไรดีล่ะเกี่ยวกับการเขียนกลอน อันที่จริงแล้วคนเรานะเขียนด้วยความรู้สึกและประสบการณ์ของชีวิตเรานี่แหละดีครับ เพราะสามารถระบายอารมณ์ลงในกลอนได้ดี กว่าการแต่งขึ้นเองถึงแม้ว่าจะนานเท่านานสักเพียงใด สิ่งเหล่านั้นย่อมไม่หายไปจากใจเราได้ นี่แหละคือลักษณะการเขียนของผมส่วนเรื่องประสบการณ์ก็สำคัญมากเป็นเหมือนครูของเราที่กำหนดไว้ให้ในแต่ละพอร์ตทีเดียวครับ นอกนั้นผมไม่รู้หรอกครับ บางสิ่งบางอย่างเห็นมาแล้วให้นึกอยากเขียนก็เขียนครับ
แก้วประเสริฐ.
9 เมษายน 2547 23:03 น. - comment id 244314
คุณ ท่านผู้หญิงไร้เงา
ตื่นแต่เช้าใจเศร้าเฝ้าคิดถึง
สายยิ่งคำนึงจนถึงทานมิได้
บ่ายยิ่งช้ำระกำจิตไม่มีใคร
ค่ำกอดหมอนนอนเดียวดายให้ระทม.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณที่ท่านผู้หญิงฯชมครับ และเยือนเสมอนี่แหละคือเพื่อนจริงๆ
9 เมษายน 2547 23:04 น. - comment id 244315
คุณ ท่านผู้หญิงไร้เงา
ตื่นแต่เช้าใจเศร้าเฝ้าคิดถึง
สายยิ่งคำนึงจนถึงทานมิได้
บ่ายยิ่งช้ำระกำจิตไม่มีใคร
ค่ำกอดหมอนนอนเดียวดายให้ระทม.
แก้วประเสริฐ.
ขอบคุณที่ท่านผู้หญิงฯชมครับ และเยือนเสมอนี่แหละคือเพื่อนจริงๆ
9 เมษายน 2547 23:06 น. - comment id 244317
คุณ เรน
ขอบคุณในไมตรีจิตของเพื่อนจริงๆ และขอบคุณในคำชมของคุณด้วยนะครับ
แก้วประเสริฐ.
9 เมษายน 2547 23:08 น. - comment id 244320
คุณ ทิกิ
เอาไปเลยครับท่านยอดหญิงปรัชญา แหมแสนปลื้มจริงๆที่ได้รับคำชม ตัวจะลอยแล้วล่ะ ยังไงช่วยผมดึงเสื้อไว้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากเลยครับ
แก้วประเสริฐ.
9 เมษายน 2547 23:12 น. - comment id 244324
คุณ นางฟ้าซาตาน
เพียงแค่ยกเพลงอมตะมาให้ผมฟังก็ซาบซึ้งใจแล้วล่ะครับ ขอบคุณมากจริงๆด้วยนา สงสัยคุณจะเป็นนักร้องจริงหรือสมัครเล่นไม่ทราบและร้องเพลงเก่าคงจะเก่งมากเลยเชียวนะเสียงคงไพเราะมากด้วย.....ผมเองก็ชอบร้องเพลงแนวนี้เหมือนกันแต่เสียงผมแย่จังเลย...เวลาร้องเพื่อนต้องขอร้องว่าพอเถอะๆเดี๋ยวนักร้องหากินไม่ได้ อิอิ อายแทบแย่เชียว
แก้วประเสริฐ.
9 เมษายน 2547 23:13 น. - comment id 244326
คุณ ตฤณ
ขอบคุณมากเลยครับ สหายเก่าจริงๆไม่เคยลืมผมเลย ผมก็พยายามหาคุณเพื่อไปเยี่ยมเสมอแหละครับ หากมีโอกาสมาเยี่ยมอีกนะครับ ขอบคุณอีกครั้งครัง
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
