จารจดหมึกลึกสลักตัวอักษร ทุกขั้นตอนบรรจงลงลายสือ เพื่อเล่าแจ้งแถลงไขให้คนลือ ว่าเธอคือเครื่องบินถวิลถึง เห็นเป็นหมาช่างเขาให้เหมาว่า รักบูชาไม่ใช่ผิดสักนิดหนึ่ง จะผิดหวังอย่างไรไม่คำนึง เพราะเธอคือที่พึ่งของหัวใจ รักเธอแล้วเหมือนสลักลงแผ่นผา จะร้างลาขัดเขินเกินแก้ไข มุ่งสร้างตัวให้เห็นว่าเป็นชาย คงจะมีความหมายสำหรับเธอ ความอดทนย่อมมีขีดจำกัด เธอคิดตัดรักเราเฝ้าเสนอ เนิ่นนานวันผ่านไปไม่พบเจอ ต้องนั่งเหม่อครวญคร่ากลืนน้ำตา อยากร้องไห้ก็อายทั้งแผ่นดิน ยิ่งกว่ามีดกรีดหินบนภูผา ลืมข้อแม้ของหัวใจที่ให้มา เธอควรฆ่าฉันให้ตายก่อนใจตรอม...
7 เมษายน 2547 23:51 น. - comment id 243189
น่าสงสาร...จริง ๆ....พี่ฤกษ์.. หม้ายขันหมาก...อิ ๆ...สงสารจนน้ำตาไหล.. เอา..ร้องเพลงปลอบใจ... เพลงวัยรุ่นหน่อย..น่ะ..ของใหม่ ..เจริญปุระ.. ไม่รู้พี่ฤกษ์..เกิดทันรึปล่าว... ชื่อเพลง...นอนฟังเครื่องไฟ...(ชุด..พุ่มพวงในดวงใจ) อิ ๆ....สงสัยเกิดไม่ทัน... คนสุข....คือคู่บ่าวสาว...คนเศร้า..คือเรา.. นอนหนาวใจสั่น... อิ ๆ.... จริง ๆ..ภูตะวัน..สุดเง็ง... ล็อคอินเข้ามาปุ๊บ.. งานบทนี้..ของพี่ฤกษ์...ดันมาอยู่ในหน้าส่วนตัว..ของน้องภูฯ...เง็ง มาก... เอ...สงสัย..บุพเพ..จะอาวาด... ทำให้..ได้อ่านงาน..หม้ายขันหมาก... แหม...มาเสนอถึงบ้าน...ก็เลยต้องสนอง.. ตอบให้ก่อนลา...เลย..อิ ๆ....
8 เมษายน 2547 00:10 น. - comment id 243195
,มาร่วมไว้อาลัย แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรานะ คุณฤกษ์
8 เมษายน 2547 00:16 น. - comment id 243200
ได้แง่มุม อีก แบบ ดีนะครับ ^_^
8 เมษายน 2547 00:44 น. - comment id 243211
ว้าๆๆๆ อุตส่าไดอดเต็มที่เลยนะนี่ กะจะไปกินฟรีเต็มที่ ไม่เป็นไรคะ วันนึงจาเปงวันของเรา เอ้ย ของคุณฤกษ์ 555+++
8 เมษายน 2547 01:46 น. - comment id 243232
แปลกใจจัง..ทำไมมีแต่คนหัวเราะตลก คงทั้งดีใจทั้ง... รวมทั้งเราด้วยแหละ..
8 เมษายน 2547 02:04 น. - comment id 243251
ไม่อยากให้ใครสมน้ำหน้าว่าเป็นคนไม่มีน้ำยา ไม่อยากให้ใครเขาดูถูกเยี่ยงสุนัขแหงนมองเครื่องบิน สิ่งที่ฉันควรจะบอกว่าไอ้คนหัวใจบ้าบิ่น อยากให้เอเพี่ยงไดยิน ฉันรักเธอ.. ***วิจิตรหนักใจจังเลยครับ ไม่น่าเกดมามีหำเลย รู้งี้ไม่มีดีกว่า
8 เมษายน 2547 08:01 น. - comment id 243284
ฆ่าคนบาปนะครับ แหะๆ
8 เมษายน 2547 09:24 น. - comment id 243312
เดี๋ยวพิมจะไปขอเองค่ะ ไม่ร้องนะคะ ๆ ไม่ร้อง อิอิ
8 เมษายน 2547 13:43 น. - comment id 243442
เรื่องจริงเรื่องเล่นหรือคะ โอย งงเต้ก เง็กตง ตรงงงหงิก รักขลุกขลิกหยิกแกมหยอกยังงงหงง ถ้ามีรักจะรู้เหรอถ้าปล่อยงง คงก่งก๊งงงหง่งง๊งจนถึงหงง (โอยที่ไทยโพมแปลกนะ )
8 เมษายน 2547 16:19 น. - comment id 243567
จารจดหมึกลึกสลักตัวอักษร ดั่งคำวอนเว้าใจให้ห่วงหา แต่ใยเล่าไม่บอกคุณ..... ให้รู้ว่ารักจริงยิ่งกว่าใคร *-*กลอนแต่งได้ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ขอให้สมหวังในความรักนะค่ะ*-*
8 เมษายน 2547 16:44 น. - comment id 243587
ซา - หวัด - ดี - ค่า พี่ ฤ ก ษ์ ไ ม่ ไ ด้ ทั ก กั น น า น เ ล ย ก ล อ น แ ต่ ง เ ก่ ง อี ก แ ล้ ว . . . . . . ม า เ ยี่ ย ม ส บ า ย ดี น ะ ค ะ คิ ด ถึ ง ค่ ะ น้ อ ง ข อ ง พี่ เ อ ง น ะ
9 เมษายน 2547 12:46 น. - comment id 244072
จงรอคอยในสิ่งที่พึงรัก จงแน่นหนักแม้รักจะผันผวน จงมั่นคงดั่งนภารักจันทร์นวล อย่ากำสรวญครวญเศร้า..ไม่เข้าที เมื่อรอแล้วก็จงรออย่าท้อจิต รอชีวิตที่สดใสไม่หมองศรี เธอคนดีคนนั้นคงจะมี รักล้นปรี่.....มอบให้คุณจุนเจือใจ เธอแสนงานนามก็พร้อมถนอมรัก คุณควรจักถนอมไว้อย่าเลือนไหล อันความรักเมื่อเกิดขึ้นกับใคร อย่าปล่อยไป...จงรักษาไว้..เท่าชีวี...