โอ้อนิจาความรัก

แก้วประเสริฐ


         อันความรักห้วงหทัยยากไถ่ถอน
แม้จะนอนยืนนั่งสุดหวั่นไหว
ทุกค่ำเช้าเย็นคิดเห็นอยู่ร่ำไป
โอ้ดวงใจใยถึงร่ำสุดคร่ำครวญ

         อันความรักยากแท้ให้ดั่งใจจิต
ยิ่งใกล้ชิดรักสนิทจิตโหยหวน
ปากมิกล้าแต่ดวงใจสุดรัญจวน
แม้จะหวนยิ่งรัดทดสุดอาลัย

         อันสิ่งอื่นหมื่นแสนยังหาได้
รักนี้ไซร้ยากแท้สุดจะอาศัย
เหมือนลิขิตจากสวรรค์นภาลัย
กำหนดให้รักนี้ได้ต้องตรอมตรม.

                      แก้วประเสริฐ.				
comments powered by Disqus
  • Completely

    7 เมษายน 2547 00:01 น. - comment id 242570

    โห ... เศร้าจัง 
    
    เพราะค่ะเพราะ
    
    
  • tiki

    7 เมษายน 2547 04:51 น. - comment id 242633

    :)
  • กุ้งหนามแดง

    7 เมษายน 2547 12:11 น. - comment id 242723

    เพียงบอกไปใจนี้น่ะที่รัก
    อยากสมัครรักเจ้าเข้าใจไหม
    ถ้าไม่รักก็บอกมาให้รู้ไป
    เจ็บต่อไปทำไมเสียเวลา
    
    แม้รักได้ตอบกลับรับคำรัก
    ก็จงภักดิ์รักต่อไปใจหรรษา
    แม้กลับกันไม่พัวพันมันระอา
    อย่ามัวช้ากล้าถามไป..ใคร่แนะนำ..
    
    *อิ..อิ..กล้ากล้าหน่อยน่ะค่ะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ*
  • เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

    7 เมษายน 2547 13:52 น. - comment id 242783

    สวัสดีค่ะ  ไม่ได้คุยกันตั้งหลายวันนะคะ  งานหนักไหมคะ  กี้ตอนนี้ขึ้นเวรค่ะ  คงไม่ค่อยได้แวะเป็นกำลังใจให้สักเท่าไร  แต่ก็ตั้งใจมานะคะ  คงได้คุยกันอีกนะเจ้าคะ
  • แก้วประเสริฐ

    7 เมษายน 2547 15:47 น. - comment id 242879

    คุณ completely
    
                ขอบคุณครับ   ผมถนัดกลอนเศร้าครับ เพราะมันได้อารมณ์ในอดีตดียิ่ง   จึงอยากจะระบายไว้ให้หมดไปครับ ขอบคุณ
    
                         แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    7 เมษายน 2547 15:49 น. - comment id 242881

    คุณ ทิกิ
    
              เพียงรอยยิ้มพริ้มพักตร์น่ารักเหลือ
    อีกจุนเจือน้ำใจได้สมานฉันท์
    เพียงพอแล้วแค่หัวใจมีให้กัน
    โลกก็พลันแช่มชื่นตื่นอารมณ์.
    
                      แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    7 เมษายน 2547 16:00 น. - comment id 242893

    คุณ กุ้งหนามแดง
    
               อันความรักในอดีตจิตผันผวน
    จิตเรรวนเรื่องรักชักแขยง
    เพียงแค่น้ำใจรักมีไว้ที่แสดง
    และยังแฝงด้วยอารมณ์สมฤทัย
    
               ใจนั้นอันที่จริงมีความรัก
    แต่มันฟักหมกไหม้สุดมอบให้
    เหลือแต่ซากกากเดนต้องทำใจ
    มีแต่กายไร้วิญญาพาจิตตรม
    
                 แม้นหยาดฝนฟากฟ้าแสนพิสุทธิ์
    บริสุทธิ์ดุจหยาดน้ำทิพย์จากสรวงสวรรค์
    มาชโลมก่อกำเหนิดวิญญาณพลัน
    แต่ใจนั้นอยากจะบอกว่ารักเธอ
    
                 เพียงแต่เหลือกายไร้วิญญาณใจหดหู่
    ไม่สมคู่สู่ความคิดจิตเป็นเพื่อนอยู่เสมอ
    เราเคยช้ำขอเพื่อนรักอย่าช้ำหลงละเมอ
    ถึงกระไรเธอคือเพื่อนฉันรักจากดวงใจ.
    
                          แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    7 เมษายน 2547 16:05 น. - comment id 242903

    คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
    
              ครับแค่นี้ก็ซึ้งแล้วครับ  คงจะมีโอกาสได้คุยกันอีกนะครับ หากวันเวลายังเป็นกำลังใจอยู่
    
                                 แก้วประเสริฐ.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน