เธองดงามยามยิ้มช่างพิมพ์ใจ สวยละไมใดใดไม่เทียมเท่า ผมสลวยยามสะพัดกลิ่นยวนเย้า กายดังเคล้าน้ำหอมทิพย์สุคันธา เราพบกันสวรรค์นั้นกลั่นแกล้ง เราขัดแย้งต่างกันช่างสรรหา เธอสูงส่งดังหงส์ขาว พราวนภา เราต่ำค่าเพียงหมาไร้ค่ามอง ด้วยเกเรเสเพลเถลไถล ไม่มีใครสนใจไม่เกี่ยวข้อง พบพานเพื่อนฝูงเมืองกรุงทอง ใจลำพองเลือดกรุ่นวัยรุ่นแรง จึงลืมบ้านพ่อแม่ไม่แคร์อีก หนีตัวปลีกเถลไถลใจเหือดแห้ง มีชีวิตสุขสันต์ตีฟันแทง ซิ่งรถแข่งให้เขาแช่งกันทั้งเมือง พรหมลิขิตไม่คิดในคืนนั้น บึ่งรถพลันไม่ทันได้รู้เรื่อง รถเก๋งโก้โผล่มาน่าขัดเคือง ไม่ชำเลืองชนโครมเครื่องกระจาย เจ้าของรถคือเธอผู้เลอโฉม เรานอนโทรมรวยรินเลือดสิ้นกาย ปลงชีวิตไม่คิดคราเคราะห์ร้าย สมมุ่งหมายไอ้ผู้ร้ายตายก็ดี ในความมืดฝันเห็นพ่อและแม่ เห็นท่านแก่นองหน้าน้ำตาปรี่ จากบัดนั้นกระทั่งมาบัดนี้ จะร้ายดีลูกชายไม่กลับมา ตอนตัวเด็กเล็กเล็กแม่โอบกอด พร้อมพร่ำพรอดกอดไว้ในอุรา เราร้อนรุ่มร้องไห้ไม่นำพา ท่านอาสาอดหลับขับเพลงไกว พ่อสอนสั่งกระทั่งลูกไปเรียน ให้หมั่นเพียรอ่านเขียนจงขยันไว้ มิคาดคิดโตเราเอาแต่ใจ ไม่ฟังใครช่างร้ายทรพี ในความมืดคิดฝันในทันใด ถ้ารอดได้ไม่ตายในครั้งนี้ ขอกลับตัวหัวใจขอใฝ่ดี นับแต่นี้ไม่มีความเสเพล ลืมตาตื่นจากภวังค์ช่างกังขา มีนางฟ้าไปมาน่าสนเท่ห์ หรือนี่ฝันเรานั้นฝันโลเล คนเกเรไหนมีผีคุ้มครอง เธอนางฟ้ามิผิดจากคิดไว้ คือผู้ให้ชีวิตมิผิดพร่อง รถเก๋งโก้คันโตเธอเป็นเจ้าของ จึงร่ำร้องแตกดื่นในคืนเคราะห์ ผ่านเจ็ดวันเรานั้นไม่ทันฟื้น เธอแตกตื่นหวั่นไหวไม่สมเหมาะ โทษตัวเองเกรงประมาทจึงฟาดเคราะห์ นึกเย้ยเยาะเคราะห์กรรมระกำใจ ค่ำคืนนั้นมิทันได้ใคร่ครวญ เธอจึงด่วนขับรถมิลดได้ พ่อกับแม่มีปัญหาที่คาใจ เถียงกันใหญ่ตัดใจบึ่งออกมา เราฟังเธอเธอฟังเราเศร้าดวงจิต ไม่เอาผิดติดใจในโทสา ปลอดภัยพ้นความตายไม่นำพา ก็ถือว่าโชคชะตายังคงดี ได้รับรู้เรื่องราวเธอเล่าให้ ไม่สุขใจใครใครไม่เข้าที พ่อไปทางแม่บาดหมางจางฤดี เงินมากมีความสุขีไม่มีมา จุดเล็กเล็กจุดนี้ที่มีให้ จึงกลับกลายความเห็นใจที่มีค่า คบกับเธอเจอกันทุกวันมา ใจที่ล้าไร้ค่ากลับมีแรง ยิ่งนานวันใจมันเริ่มหวั่นไหว เธอเป็นใครไฉนเราเฝ้าแถลง มิคู่ควรคิดไกลใจระแวง ที่จะแบ่งใจเธอละเมอไป อย่าได้คิดเกินไปไกลกว่านี้ ห้ามฤดีต่อแต่นี้จะหยุดไว้ เก็บน้ำตาหลั่งไว้แต่ข้างใน อย่าให้ใครเข้าใจข้างใน..เอย.
6 เมษายน 2547 09:30 น. - comment id 242207
เขียนได้ดีเหลือเกินค่ะ บรรยายพริ้ง จริงใจดี
6 เมษายน 2547 20:38 น. - comment id 242456
เขียนเก่งจังเลย... อ่านแล้วรู้สึกได้เลย...เหมือนอ่านเรื่องสั้น... ที่จบทั้งเรื่อง... **--** จะมาเยี่ยมเสมอ...นะจ๊ะ... **--** น้ำใสใสมีมาให้ในวันที่เธอล้า หยดน้ำตาคลอเบ้าจะรินไหล หากเธอเหนื่อยเธอล้าในหัวใจ ยังมีฉันห่วงใยเป็นกำลังใจให้นะเธอ..