รุ่งเช้าฟ้าสาง.. ดวงดาวทอแสงจางๆบนฟ้าใส นั่งคุยกับเธอ..อยู่ตรงนี้ดูห่างกันแสนไกล แต่เสียงของลมหายใจ..คอยเตือนไว้หัวใจเราใกล้กัน อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ เวลาทั้งหมดที่มีไม่อาจทดแทนภาพฝัน ยิ่งตัวเราห่าง...ความรู้สึกกลับยิ่งผูกพัน ขอบฟ้าไม่อาจกางกั้นความคิดถึงที่ส่งไป พักก่อนไหมคะ..คนดี ถึงคนที่นี่จะไม่อยากนอนเท่าไหร่ แต่เป็นห่วง กลัวว่าเธอจะไม่สบายไป เก็บความคิดถึงเอาไว้ คุยกันใหม่พรุ่งนี้ นอนหลับให้สบาย ไม่ต้องพะว้าพะวงใจหาย..ถึงคนที่นี่ ฉันหอบรักฝากลมไปปรนนิบัติพัดวี หวังให้เธอ..คนดี หลับฝันเย็นใจ
5 เมษายน 2547 14:23 น. - comment id 241752
หยุดเวลาได้ก็ดี ฉันก็จะคอยพัดวีเธอใกล้ ไม่เจอกันนาน ก็ยังคิดถึงกันไม่ลาย หวังว่าเธอจะพร้อมรับอุ่นไอ..ที่มอบให้จากพู่กัน อิอิ มาแบบอ้อน ๆ นะครับ *-*
5 เมษายน 2547 16:09 น. - comment id 241796
....เพราะมากๆเลยนะ...
5 เมษายน 2547 18:51 น. - comment id 241895
อบอุ่นมากคับ..^_^
5 เมษายน 2547 21:17 น. - comment id 241984
************************************* กลอนเพราะมากครับ ^_____^ *************************************
7 เมษายน 2547 11:34 น. - comment id 242699
กลอนเพราะมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีจัง แบบว่าชอบๆๆ ค่ะ
16 เมษายน 2547 10:36 น. - comment id 247740
งั้นขอนอนหลับซักงีบ ตื่นแล้วรีบเดินต่อนะน้องรัก แค่หลบร้อนคลายเหนื่อยเข้ามาทัก ดูน้องรัก ช่างสดใส หัวใจจริง
13 กันยายน 2547 09:52 น. - comment id 283336
อ่านแล้วอุ่นใจดีค่ะ......