ฉัน....หลงรักตะวัน แผดแสงแรงกล้าหาความหมาย หล่อเลี้ยงสรรพสิ่งมิเว้นวาย มีเส้นสายลำแสงร้อนแรงรุม เขา...ผู้เหมือนตะวัน แกร่งกล้าท้าทันความดีชั่ว อ้อมแขนแกร่งป้องปกจากความกลัว มืดสลัวรัวรางไม่ห่างไกล หากแต่..... แสงตะวันนั้นจัดจ้า เหนื่อยล้าเกินแรงต้านทานไหว ลำแสงแผดเผาทุกสิ่งไป หม่นไหม้มอดม้วยใต้เงาเธอ ฉัน...หลงใหลแสงจันทร์ ใฝ่ฝันสีสันอันนวลสวย หลงเสน่ห์นวลจันทร์จรุงจรวย ละอองสวยละออแสงละมุนตา เขา...ผู้เหมือนแสงจันทร์ อ่อนโยนบอบบางเย็นยะยั่ว แสงจันทร์แสนงาม...ใจขามกลัว หลงใหลเมามัว...มนตร์แสงจันทร์ หากแต่... แสงจันทร์นั้นอ่อนแสง ไร้ซึ่งกำลังแรงปกป้องฉัน ยังต้องพึ่งแสงเงาจากตะวัน โอ้เสน่ห์นวลจันทร์อันลางเลือน ยาก....เกินกว่าจะเลือก ชีวิตอยู่ได้ด้วยสองอย่าง หนึ่งคือแสงจันทร์อันเลือนลาง สองคืออาทิตย์สว่างกลางนภา ฉัน....แค่แสงดาว กระพริบพราวราวใจไหวผวา ได้แต่รอคืนวัน...เวลา ดาวร่วงลับจากฟ้า....ตลอดกาล
31 มีนาคม 2547 03:41 น. - comment id 239065
น่ารักจัง เปรียบเปรยได้ไพเราะค่ะ
31 มีนาคม 2547 20:04 น. - comment id 239348
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน อย่าถามถึงความรู้สึกของฉันได้ไหม ว่าฉันจะเลือกใครระหว่างเธอและเขา ในเมื่อเธอก็ดีเสมอมาในความเป็นเรา ส่วนตัวเขาก็ไม่เคยทำให้ฉันเศร้าสักที ซึ่งก็สรุปว่าทั้งเธอและเขา ก็มีค่าในหัวใจของฉันเท่า ๆ กันตรงนี้ ฉะนั้นโปรดอย่าถามฉันอีกเลยนะคนดี ว่าฉันคนนี้คิดจะเลือกใคร เพราะเธอก็เป็นคนที่ดีกับฉัน มีหัวใจที่ผูกพันกับฉันไม่หวั่นไหว ส่วนเขาก็เป็นคนที่คอยดูแลคอยห่วงใย มีความรักความจริงใจให้กับฉันเสมอมา ทำให้ฉันอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ซึ่งก็ดูเหมือนฉันเห็นแก่ตนจนทำให้เธอและเขาต้องอ่อนล้า แต่ถ้าให้ฉันเลือกใครฉันก็ไม่สามารถเลือกได้ทุกเวลา ด้วยว่าเธอและเขาก็มีค่าในหัวใจ *-*เข้าตำราอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนเลยค่ะ กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ*-*
1 เมษายน 2547 00:08 น. - comment id 239522
กลอนเพราะมากเลยค่ะ........เลือกยากๆ ทั้งตะวันและดวงจันทร์ก็ดีทั้งสองอย่างล่ะเนอะ ช่างเปรียบเปรยจัง...มาทักทานนะคะ