ทุกลมหายใจ มีเพียงเธอตลอด ในอ้อมกอดของความคิดถึง ก็คือเธอเท่านั้น เหน็ดเหนื่อยเท่าไร ยังคงตั้งใจทำเพื่อกัน ไม่ยอมฟังเสียงหัวใจที่ไหวสั่น ที่ใกล้แตกสะบั้นอยู่ร่ำไร ทำเพื่อเธอมานาน ควรทำใจ~ควรรู้ตัว สิ่งที่เป็นอยู่มีแต่ความมืดมัว ที่เธอตอบแทนให้ ทั้งเหงา ทั้งเจ็บ ~ เธอไม่เคยรักเลย ทรมารใจ รักมากมายแค่ไหน ไม่เคยซึมซับถึงหัวใจเธอ ไกลเหลือเกินหัวใจ เหมือนส่องไฟขึ้นไปบนฟ้า ส่องเท่าไรก็มีค่าแค่ฝันเพ้อๆ ยิ่งทุ่มเท ยิ่งหาย ~ ... รักแทบตายสุดท้ายแค่ละเมอ ถึงหมดลมหายใจ ทำยังไงก็ไม่เจอ ... เพราะรักของเธอมันไม่มีจริง
29 มีนาคม 2547 18:42 น. - comment id 238181
ไพเราะ...น่ารัก... สวย... สวย... เอ้ย..ลืมตัว..มาเยี่ยมครับพี่เมจิคเชี่ยนสุดหล่อเจ้าพายุ...*-*
29 มีนาคม 2547 20:41 น. - comment id 238224
ถึงลมหายใจมีเธอเสมอ แต่ทำไมนะเออถึงเอื้อมไม่ถึง หรือว่าคนในใจที่เธอคำนึง และอยู่ลึกซึ้งนั่นไม่ใช่เรา *-*ชอบกลอนมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยจ๊ะ*-*
29 มีนาคม 2547 22:10 น. - comment id 238290
พึ่งรู้ว่าตัวการอยู่นี่เอง อุตส่าห์มาโพลสให้ ส่องไฟไปทางอื่น ก็เลยหายไปไม่เห็นซักทาง ส่องไฟขึ้นใส่ฟ้า ผลพบพานั้นเบี่ยงเบน อยู่ไกลเกินไฟเห็น เธอซ่อนเร้นความมืดมัว