ไม่รู้จะสู้..ยังไงไหว ปล่าวเปรี่ยวใจ..ในวันที่ไม่มีเธอข้างกายอย่างนี้ อยากไปเจอหน้าเธอ..แต่ฉันไม่กล้าสู้หน้า..นะคนดี อยากกลับไปมีเธอ..และไม่อยากให้ช่วงเวลานี้..เป็นจริง ไม่รู้จะอยู่ต่อไป..ยังไงไหว เมื่อหัวใจไม่มีที่พักพิง...ยามวันอ่อนล้า เมื่อไม่มีมือที่อบอุ่นของเธอ..มาคอยช่วยปาดน้ำตา แล้วฉันจะทำอย่างไรเล่ากับการจากลา..ครั้งนี้ของเธอ ไม่รู้จะฝืนทน..ต่อไปยังไงไหว เมื่อไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร..แล้วคนอย่างฉันก็ไม่มีใครแลเหลียว ในวันนี้ฉันคงยอมรับไม่ได้..ว่าต่อจากนี้ต้องอยู่ผู้เดียว ต้องโดดเดี่ยวอยู่ตามลำพัง..หลังจากการเสียเธอไป ไม่รู้จะทำยังไง..ให้เธอกลับมา ต้องบากหน้าที่จมอยู่กับน้ำตา..อย่างนี้ไปอ้อนวอนเธอใช่ไหม หรือฉันต้องไปคุกเข่าขอร้องเธอ..ว่าอย่าจากไป หรือฉันต้องไปร้องขอการให้อภัย..ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย
27 มีนาคม 2547 22:27 น. - comment id 237903
อืม..ค่ะ แวะมาให้กำลังใจค่ะ สำหรับกลอนดีๆ
27 มีนาคม 2547 22:38 น. - comment id 237907
แวะมาให้กำลังใจด้วยเหมือนกัน ไม่รู้ต้องทำยังไง..ก็ไม่ต้องไปทำอะไรมันหรอกค่ะ อยู่มันเฉยๆ อย่างนี้แหละดีแล้ว... ถ้าใครไม่รักดี ก็ปล่อยมันไป....เนอะ
27 มีนาคม 2547 23:14 น. - comment id 237934
ไม่รู้จะทำอย่างไรให้เธอกลับมา ไม่รู้จะทำอุราอย่างไรให้ฉันรับไหว เมื่อวันนี้เธอคนดีมาจากไป ฉันก็เหมือนคนหมดลมหายใจไปทันใดเหมือนกัน *-*กลอนแต่งได้น่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
29 มีนาคม 2547 18:46 น. - comment id 238185
กลอนเพราะค่ะ แต่งได้ น่ารักดี ค่ะ แวะมาชมค่ะ