ในห้องนั้น

น้ำตาซาตาน

ห้องสี่เหลี่ยมแคบแคบกลิ่นคุกรุ่น
มีไออุ่นเย็นเย็นเป็นน้ำไหว
ไม่รับรู้เรื่องราวที่เศร้าใจ
ทิ้งตัวไว้ไม่ใส่ใจทุกเรื่องราว
หลบปัญหาผู้คนไม่สนใจ
หลบหน้าใครที่ให้ใจปวดร้าว
หลบสังคมที่เปรี้ยวขมบรมเน่า
หลบจากข่าวเศร้าเศร้าเคล้าน้ำตา
เบื่อคนโน้นด่าคนนี้พิรี้ร่ำ
เบื่อน้ำคำสวยหรูดูไร้ค่า
เบื่อสอสอสอพลอส่อมารยา
เบื่อรถราปัญหามานานปี
 
ในห้องแคบแยบยลคนไม่เห็น
เป็นดังเช่นสวรรค์ชั้นฉิมพลี
ระดาดาษจิตกรรมทำหลากสี
มากมายมีหมู่หนังสือคือวิชา
บนชั้นแรกแยกไว้วาไรตี้
ชั้นสองมีหนังสือนอกเวลา
ชั้นสามหนังสือธรรมค้ำปัญหา
ชั้นสี่มีตำรายาวิชัย
มีเพลงเบาเคล้าใจเหมือนในฝัน
ยินเสียงนั้นเหมือนดั่งเสียงน้ำไหล
หยิบกีตาร์บรรเลงเพลงไม่เกรงใจ
ทั้งเพลงไทยเพลงฝรั่งชั่งเข้าที
นั่งนานมาถึงเวลาต้องไปล่ะ
หยิบกระดาษชำระมาเช็ดสี
จะจากไปอย่างนี้ไม่เข้าที
ก่อนจะปรี่ดูดีดี เทน้ำรึยัง?				
comments powered by Disqus
  • tiki

    27 มีนาคม 2547 20:36 น. - comment id 237836

    มาตอบเป็นคนแรกนะคะ
    อย่าว่ากันอีกล่ะ
    กลอนก็ชวนติดตามดีค่ะ
    
  • fatima

    27 มีนาคม 2547 21:11 น. - comment id 237860

    กลอนเพราะดีค่ะ
  • อรุโณทัย อาภาภัส ตะวันหวาน

    27 มีนาคม 2547 21:23 น. - comment id 237864

    เคยเห็นภาพภาพนี้มาครั้งหนึ่ง
    หวังใจซึ่งคือคนที่ซ่อนหา
    หลบกายพักหักคลายพบในลีลา
    เล่าเนื้อหาซาบซ่านลึกนึกขำนาน
  • ผู้หญิงไร้เงา

    27 มีนาคม 2547 22:51 น. - comment id 237917

    จะพยายามดูให้ดีที่ทำไว้
    ได้ตักน้ำใส่ให้หรือยังหนา
    จะตรวจสอบให้รอบครอบในทุกครา
    และในทุกวันเวลาที่เข้าเอย
    
    *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ ชอบรูปจัง*-*
  • japan

    1 เมษายน 2547 00:07 น. - comment id 239521

    แต่งได้เข้ากับชีวิตจริงดี

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน