ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด นี่เราเดินเล่นในมหาลัยอยู่ใช่ไหม แต่บางสิ่งบางอย่างมันแปลกไป ไม่เข้าใจ ... หรือฉันคิดไปเอง หรือเพราะสายลมจางจาง หรือเพราะปล่อยให้ความอ้างว้างลอยเคว้ง หรือเพราะแสงบนฟ้าเริ่มจาง ... เริ่มมีสีแดงละเลง จันทร์เริ่มเปล่งรัศมีสีเหลือนวล หรือเพราะดาวดวงน้อยทอแสงใส ดอกลมแล้งส่งกลิ่นไกลให้หอมหวล ผลิดอกเหลืองเรืองสีสวยอวดจันทร์นวล จิ้งหรีดครวญเรไรพร่ำลำนำรัก ราวกับเดินบนสวรรค์ก็ไม่ปาน ดอกไม้บานหวานในใจให้ประจักษ์ หรือเพราะคุณอยู่ข้างเคียงร่วมเรียงรัก ร่วมสมัครภักดิ์พร้อมออมดวงใจ ฉันจึงเพ้อไปได้ถึงเพียงนี้ ยามราตรีล้อมจันทรานภาไหว สายลมโบกนกโบยบินยินเสียงใจ รักใช่ไหม ... ทำหัวใจ ... หวานเหลือเกิน
26 มีนาคม 2547 21:46 น. - comment id 237498
ทิพย์สถาน วิมานใจ ช่างสุขสันต์ เธอและฉัน ดั่งเคียงคู่ อยู่ปราสาท ดอกไม้ชู ช่อสง่า งามพิลาส ดารดาษ เดือนดาวเด่น ร่มเย็นใจ
26 มีนาคม 2547 23:19 น. - comment id 237555
ที่ฉันเพ้อไปได้ถึงเพียงนี้ ก็เพราะมีฤดีที่ชิดใกล้ กับเธอที่มีเสมอหทัย แนบอิงชิดใกล้ให้รักกัน *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ ชื่นชมผลงานคุณเสมอนะค่ะ*-*
27 มีนาคม 2547 00:03 น. - comment id 237603
ยังล่องลอยเคลิบเคล้มเหมือนดั่งฝัน ทุกคืนวันผันผ่านไปใจสั่นไหว ดอกไม้ ดวงดาว พอมองไป ให้หวั่นไหว นิ่งคิด ถึงแต่เธอ
27 มีนาคม 2547 15:31 น. - comment id 237740
ขอตอบรวบยอดเลยนะคะ ... ขอบคุณทุกๆคน ที่เข้ามาอ่านและต่อกลอน ขอบคุณ คุณ ผู้หญิงไร้เงาอย่างสุดแสนจะดีใจเลย ... ดีใจมากเลยค่ะ ที่คุณชอบงานของเรา
27 มีนาคม 2547 20:37 น. - comment id 237838
โอ้ว่ารักนี้มีสุข ไร้ทกข์สนุกสนาน ไปใหนไร้ผู้ระราน ใต้หล้าฟ้าครามเพลินใจ แต่ต้องระวังนะครับ เดี่ยวจะสะดุดหกล้ม ..... ฮิๆ