ไร้..น้ำใจ

น้ำตาซาตาน

รถราไม่ไหวติง..................ทุกสิ่งหยุดเคลื่อนไหว
แดดเดือดเลือดในกาย..................แทบไหลรวยระริน
ไฟแดงยังเจิดจ้า..................รถราดุจท่าหิน
เปรี้ยงปร้างดังย่างกิน..................ปฐพินดังลุกไฟ
เหงื่อไหลจนชุ่มตัว..................ยันหัวจนจรดท้าย
รถติดดังรถไฟ..................คนในเริ่มบ่นบาน
รถเมล์คันสีเขียว..................ปราดเปรียวเคยขับขาน
วันนี้ติดยาวนาน..................สงสารคนข้างใน
ยืนนั่งชั่งอึดอัด..................โน่นขัดนี่ก็ไข
ดั่งถูกจองจำใน..................กระทะไฟในโลกันต์
เด็กน้อยเริ่มงอแง..................ส่วนแม่แกผลุนผลัน
เป็นลมล้มลงพลัน..................ไม่ทันได้ตั้งตัว
แกอุ้มลูกยืนโหนราว..................ร่างเบาจนปวดหัว
วิงเวียนจนเจียนตัว..................ตามัวล้มพับไป
น้ำใจบนรถเมล์..................หันเหไม่เห็นให้
มืดมิดมิเป็นใจ..................สังคมไทยไร้น้ำยา
สักครู่ชายหนุ่มหนึ่ง..................อายุพึ่งสิบสี่-สิบห้า
ยืนขึ้นเดินเข้ามา..................พยุงป้าให้นั่งแทน
ทุกคนบนรถเมล์..................ร้องเฮไม่หวงแหน
ชื่นชมชายมาดแมน..................สุดแสนประเสริฐจริง
ชายหนุ่มไม่พูดจา..................แต่สีหน้านั้นเงียบนิ่ง
แบมือต่อหน้าหญิง..................ขอสิ่งค่าตอบแทน					 
ทุกคนบนรถเมล์..................เคยเฮให้คะแนน
เปลี่ยนเป็นนินทาแทน..................มาดแมนแม้นผิดตา
น้ำใจที่ไทยมี..................บัดนี้ยากหนักหนา
โดยเฉพาะบนรถรา.................. ยิ่งหายิ่งยากฝืน
หรือจะรอให้เขาให้..................จึงได้ให้เขาคืน
ต่างคนทนกล้ำกลืน..................มิหยิบยื่น.. ไร้น้ำใจ