จดหมายฉบับที่หนึ่ง

กุ้งหนามแดง

น้อมไปคิดถึงคุณครูผู้สั่งสอน
ในบทตอนวัยเยาว์เราหมั่นเขียน
คุณครูสอนเขียนจดหมายในบทเรียน
เด็กจงเรียนครูจะสอนตั้งใจฟัง
ก่อนอื่นนั้นมีดินสอและกระดาษ
ยางลบสะอาดอีกหนึ่งอันปันเพื่อนมั่ง
พับกระดาษกึ่งหนึ่งทำหรือยัง
อย่ามานั่งตาลอยคอยฟังครู
ต้องวัดโน่นวัดนี่อีกตั้งแยะ
ย่อหน้าและเว้นวรรคด้วยคำหรู
ด้วยความเคารพอย่างสูงส่งถึงครู
พวกหนูหนูจงจำไว้ในใบลา
ยังจำได้ให้จ่าหน้าซองด้วย
ตีซองสวยแปะสแตมป์อย่าลืมหนา
เจ็ดสิบห้าสตางค์เคยจำมา
ธรรมดาจะถูกกว่าลงทะเบียน
มาวันนี้ครูจากไปไร้จดหมาย
แต่มีสายรายงานท่านเกษียณ
กลับไปสอนชาวบ้านสานตะเพียน
คงการเรียนการสอนตอนบั้นปลาย..
				
comments powered by Disqus
  • tiki

    23 มีนาคม 2547 23:13 น. - comment id 235793

    เดี๋ยวหา แสตมป์สะสมให้ค่ะ 
    
    ทิกิ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    23 มีนาคม 2547 23:40 น. - comment id 235821

    อยากจะเขียนจดหมายไปหาครู
    ให้ครูได้รับรู้ในวันนี้
    ว่าลูกศิษย์ยังรักและจำได้ดี
    กับวิชาเหล่านี้มาจากฝีมือครู
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ*-*
  • คนจำแลง

    24 มีนาคม 2547 01:10 น. - comment id 235902

    เขียนเก่งนะ ...
    บรรทัดสุดท้าย สองวรรคหลัง ควรจะสัมผัสคำด้วย..และพยายามให้อยู่ในแปดคำ..
    ขอโทษนะ..อยากให้คุณเขียน ให้ไพเราะมากๆขึ้น..
  • กุ้งหนามแดง

    24 มีนาคม 2547 16:56 น. - comment id 236270

    คุณtiki: ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ สะสมได้หลายเล่มแล้วค่ะ 
    
    คุณผู้หญิงไร้เงา: ขอบพระคุณค่ะ 
    
    คุณคนจำแลง: ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากเลยค่ะ   ได้แก้ไขแล้วค่ะให้สัมผัสกันตามที่แนะนำมา  ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ  ได้กรุณามาอ่านและให้คำแนะนำ   กุ้งน่าจะเป็นฝ่ายขอบพระคุณมากกว่าค่ะ
    
    ...น้อมรับทุกความคิดเห็นด้วยความยินดียิ่ง...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน